Recensieoverzicht A Man Called Otto: Opzichtige educatieve waarde'
Het Parool - geen sterren
"Hij wordt ontslagen op werk, in zijn straat wordt een appartementencomplex gebouwd en tegenover hem komt een nieuw gezin wonen. De wereld staat niet stil en brombeer Otto (Tom Hanks) houdt niet van verandering - hij heeft zelfs nog een vaste telefoon."
"Hoewel A Man Called Otto het originele plot grotendeels volgt, raakt de film een andere snaar dan zijn voorganger. Een man die Ove heet liet zijn hoofdpersoon gecompliceerd zijn."
"Forster verplaatst het verhaal van de Zweedse buitenwijken naar de Amerikaanse suburbs. (...) Otto's excentriciteiten worden stuk voor stuk verklaard door de verschillende traumatische ervaringen rondom zijn recentelijk overleden vrouw. Dat is jammer. Want waarom mag Otto niet gewoon een knorrepot blijven?"
Trouw - drie sterren
"Oude brompotten zijn geliefd onder Hollywoodacteurs op leeftijd. (...) Ook Jack Nicholson, Robert De Niro en vooral Clint Eastwood scheppen er op hun oude dag zichtbaar genoegen in om mopperende mannen te spelen, barstend van de vooroordelen. Tom Hanks voegt zich nu in dit rijtje als de boze weduwnaar die een hart van goud blijkt te hebben."
"Otto heeft geen verweer tegen zijn nieuwe, warme, opmerkelijk directe buurvrouw Marisol. De Mexicaanse actrice Mariana Trevino speelt haar met een geestige energie. Ze is de ontdekking van de film."
"Otto (...) neemt een straatkat in huis die zelfs bij hem op bed mag slapen. En als de transgender krantenjongen aanbelt, omdat hij door zijn vader het huis uit is geschopt, mag hij wel bij Otto overnachten. Zo wordt A Man Called Otto een komedie met een wel erg opzichtige educatieve waarde."
NRC - drie sterren
"Met A Man Called Otto (...) viel pas echt het kwartje. Misschien omdat Hanks nu eens geen beminnelijke rol heeft, maar een boze buurman is. Ontroerend is dat zijn zoon Truman zijn jongere zelf speelt in de film. Ze hebben geen scène samen en toch gaat het opeens over wat vaders aan hun zonen overdragen."
"En nu zie je het opeens: zelfs als hij rollen aanneemt die tegen zijn type ingaan, zit er een constante in het spel van Hanks. Ergens in dat rare schemergebied tussen acteur, personage en publiek persona is er altijd oprechte interesse in zijn figuren zichtbaar. (...) Zijn mimiek zoekt al net zoals zijn spelinterpretaties naar echte verwondering over het bestaan."
de Volkskrant - drie sterren
"Aan het begin van de film lijkt Hanks slecht gecast: zijn narrige, bemoeizuchtige personage dat iedereen voor 'idioot' uitmaakt is in eerste instantie geloofwaardig noch intrigerend. Wanneer Marisol, haar man en hun jonge dochters hun entree maken, wordt het spel van Hanks automatisch interessanter."
"Los van de chemie tussen Hanks en de weergaloze Treviño (...) ontluikt er langzaam een ondeugender en invoelender karakter waarmee Hanks wél weet te boeien. Met de nadruk op langzaam: scènes die te lang duren (meestal met een zwerfkat) en zo het tempo uit de film halen, zijn niet op twee handen te tellen."