Fatshaming is een vorm van pesten, zegt de Spaanse regisseur Pereda tegen NU.nl. Als mensen belachelijk worden gemaakt om hun lichaam, gewicht of eetgewoonten, worden ze gefatshamed.

Filmmakers die zich wagen aan die vorm van pesten, krijgen tegenwoordig veel kritiek. Maar dat is niet altijd zo geweest. Dertig jaar geleden was fatshaming nog lachmateriaal. Een bekend voorbeeld is The Nutty Professor (1996). Sherman (Eddie Murphy in een fat suit) ligt in een droom op een operatietafel. Hij blijft maar opzwellen. "Hij wordt dikker. We kunnen het niet stoppen", reageren de dokters in paniek.

Sherman vlucht het ziekenhuis uit en rent door de stad. Daar wordt hij uitgemaakt voor 'Fatzilla' en 'King Kong met tieten'. "Hij gaat ontploffen", roept een omstander. Vervolgens laat Sherman een scheet die de halve stad wegvaagt.

Pereda is duidelijk: Piggy gaat niet over fatshaming. Het verhaal draait om Sara (Laura Galán), die medeplichtig is aan de ontvoering van en moord op haar pesters. De film laat zien wat er gebeurt als iemand zich niet gezien of gehoord voelt vanwege haar gewicht. "Eigenlijk is het een superheldenfilm", legt de regisseur uit. "Het gaat om de wederopstanding van de onschuldige Sara. Het is een coming-of-ageverhaal."

Fatshaming is een gevoelig onderwerp. Dat blijkt ook als NU.nl verschillende Nederlandse actrices benadert om te praten over hun ervaringen. Hoewel deze actrices in eerdere interviews openhartig waren, vinden ze het jammer dat de discussie nog steeds over gewicht gaat. En dus willen ze NU.nl niet te woord staan.

"Dikke actrices worden niet aangenomen, omdat producenten bekende namen willen", zei Shannon Purser eerder tegen E! News. Volgens de Stranger Things-actrice zijn er weinig bekende acteurs met overgewicht, omdat ze simpelweg geen kans krijgen. "Omdat de filmindustrie ons slechts ziet als een voorwerp." De 25-jarige actrice werd eenzaam doordat ze zich niet begrepen voelde en weinig voorbeelden zag.

Het gebrek aan mensen met overgewicht in Hollywood is niet toevallig ontstaan. "Het gaat in de filmwereld ook gewoon om winst", zegt Pereda. 'Aantrekkelijke' mensen brengen geld in het laatje. En als je niet in dat slanke, knappe keurslijf past, is het afzien. Vooral voor vrouwen, stelt de regisseur.

Een goed voorbeeld is het verhaal van Kate Winslet. Haar weg naar succes was niet makkelijk. Aan het begin van haar carrière sloeg ze bijna de rol van Rose in Titanic (1997) af, omdat ze vreesde voor kritiek op haar uiterlijk. De actrice werd op de middelbare school namelijk flink gepest. Haar leeftijdsgenoten zeiden dat ze het nooit zou redden in Hollywood omdat ze "te dik" was.

Na de release van Titanic werd Winslet daar op pijnlijke wijze aan herinnerd; in roddelbladen ging het over haar lichaam en werd zelfs gegokt hoeveel ze woog. Komiek Joan Rivers maakte een grap over de bekende scène waarin Rose en Jack (Leonardo DiCaprio) niet samen op de drijvende deur passen en Jack verdrinkt. "Als Kate nou wat zou afvallen, had hij er gewoon bij gepast."

Volgens regisseur Pereda is de filmindustrie in de dertig jaar sinds Titanic wel veranderd, maar niet voldoende. Films als The Nutty Professor ziet ze ook nu nog gemaakt worden. "Alleen de gesprekken binnen de mainstreamtelevisie gaan nu vaker over mensen, in plaats van over centen. Maar dat is niet genoeg."

Pereda wil geen woorden horen, maar daden zien. Tijdens castings voor haar films kijkt ze daarom niet naar welke maat iemand heeft. "Het moet gewoon om iemands talent gaan, toch?"