Recensieoverzicht: Nederlandse Oscar-inzending is niet voor sceptische kijkers
NRC - 4 sterren
"Het rouwdrama toont een gezin een jaar nadat vader John (Fedja van Huêt) niet meer is bovengekomen na een grotduik in Zuid-Afrika. Iedereen gaat op zijn eigen manier verder. Moeder Merel (Thekla Reuten) duwt alle hulp weg en weigert te erkennen dat hij is overleden, zoon Boris (Sepp Ritsema) onderdrukt al zijn woede en vlucht in gevaarlijke oefeningen om zijn eigen duikvaardigheden te verbeteren en dankzij haar verbeelding fladdert dochter Ronja (Lola van Zoggel) vrolijk verder; ze belt immers iedere dag met haar vader."
"Wie weinig voeling heeft met het paranormale, zal zich tijdens het kijken van Narcosis soms over een drempel heen moeten zetten. Het opmerkelijk genuanceerde acteerwerk van zowel Reuten als de twee jonge acteurs neemt gelukkig ook sceptische kijkers mee in het aangrijpende proces van dit gezin. Rauwe pijn komt niet tot uiting in voorspelbare hysterische huilbuien, maar subtieler, via sombere blikken of passief agressieve opmerkingen over een kapotte achterklep."
1:57Bekijk hier de trailer van Narcosis
Trouw - 3 sterren
"In de film wordt die heldervoelendheid gepresenteerd als iets volkomen normaals. Merel heeft die gave. Punt. Terwijl je daar als kijker, die een paar van die sessies meemaakt, best vragen bij hebt. Het zal ervan afhangen hoe je er zelf in staat, maar helemaal geloofwaardig worden die kort in beeld gebrachte verbindingen met het hiernamaals niet."
"Ook word je wat kriegelig van de afgemeten dialogen. Het is op zich toe te juichen dat regisseur Martijn de Jong denkt in beelden en geluiden. Hij weet de dialoog heel vernuftig tot een minimum te beperken. Maar bij het zoveelste mooie strijklicht en het zoveelste melancholieke pianomuziekje begin je ook een beetje te huiveren. Narcosis zit soms tegen mooifilmerij aan."
de Volkskrant - 4 sterren
"Je proeft direct wat Narcosis zo geslaagd en aangrijpend maakt: hoe alle elementen van het productieproces op elkaar zijn afgestemd, van Martijn van Broekhuizens intieme cameravoering tot Manon Bloms kostuumontwerp (beide wonnen een Gouden Kalf op het Nederlands Filmfestival). Alles in Narcosis levert zijn eigen essentiële bijdrage aan de vertelling, met Merels verdoofde reactie op de tragedie als spil."
"In de laatste akte strooit De Jong nogal kwistig met breed georkestreerde metaforen, maar dat geeft niets. In een film die zo onvoorwaardelijk in zichzelf gelooft mag het best symbolisch bliksemen en donderen."