"Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk als hem te klinken", vertelt de vijftigjarige opvolger van Frans van Dusschoten, die decennialang de stem van de wijze vogel verzorgde.

"Het is zo'n iconische rol. Je probeert dus eer te doen aan het erfgoed. Ik ben zelf als kind natuurlijk ook opgegroeid met Meneer de Uil, in m'n pyjamaatje voor de tv, wachtend tot hij de laatste knipoog gaf. Iedereen heeft een onbewust beeld van wie Meneer de Uil is. Ik heb nog nooit zoveel reacties op een rol gehad als nu."

Dikstaal is al langere tijd een veelgevraagd stemacteur. Zo werkte hij onder meer mee aan de Nederlandstalige versies van Toy Story, Shrek en Ice Age. Momenteel klinkt zijn stem in drie bioscoopfilms. Hij is te horen in De Fabeltjeskrant: De Grote Dierenbos-spelen, Ralph Breaks the Internet en het nieuwste Asterix-avontuur.

Toch wordt ook hij niet zomaar overal voor gevraagd, legt hij uit. "De casting bij animatie is net zo belangrijk als bij een normale speelfilm. Het timbre van je stem moet toevallig overeenkomen, dat is heel belangrijk. Dat kun je met je spieren nog wel een beetje kneden, maar aan het karakter van je stem kun je niet veel veranderen. Mijn stem bleek wonderwel bij Meneer de Uil te passen."

Uiteraard onderzocht Dikstaal wel precies hoe hij zou moeten klinken als de beroemde verteller van De Fabeltjeskrant. "Meneer de Uil is heel specifiek in z'n dictie", vertelt de stemacteur. "Daarbij is de woordkeuze natuurlijk belangrijk, maar...", opeens klinkt de vertrouwde, deftige uilenstem: "...ook de rust waarmee hij zijn woorden uitspreekt."

"Het gevoel van Meneer de Uil zijn, is het belangrijkst", gaat Dikstaal verder. "Dat ritme van spreken zit onbewust een beetje in je. Hoe hij zich dan precies voelt? Het is een tevreden vogel. Hij geniet van het feit dat hij commentaar kan hebben, maar is tegelijkertijd ook heel betrokken bij wat er gebeurt. Hopend dat alles goed afloopt. Dat communiceert hij ook graag en dat houdt de spanning vast in het verhaal."

Dikstaal spreekt vrijwel altijd rollen uit buitenlandse producties in, wat dus ook betekent dat de personages al geanimeerd zijn en hij ervoor moet zorgen dat z'n stem precies past op de bestaande bewegingen. Uitzondering daarop was de Nederlandse sinterklaasfilm Trippel Trappel. "Daar speelde ik de papegaai van de hoofdpiet en kon ik samen met hem een synergie bereiken. Je kunt wat meer uitproberen, improviseren. Normaliter staat de timing helemaal vast."

En geloof het of niet, maar de oer-Hollandse Fabeltjeskrant vormde daarop geen uitzondering. "Ze hebben eerst een Engelstalige versie gemaakt", legt Dikstaal uit. "Ik denk dat dat ook te maken heeft met het feit dat er veel verschillende nationaliteiten aan de animatie werkten, en Engels als basis dan dus het makkelijkst werkt. Wij kregen dus ook de Engelse versie als 'lead'."

"Dat was best lastig", gaat de stemacteur verder. "De Engelse Meneer de Uil is totaal iets anders dan zoals wij hem kennen. Hij sprak vrij snel, had veel minder dat specifieke geluid van Frans van Dusschoten. Daar moest ik dus behoorlijk tegenin spelen. En er moesten bijvoorbeeld kleine woordjes geschrapt worden. Want alles moest letterlijk op de snavel passen."