Dit filmjaar eindigt met een release waar nóg reikhalzender naar werd uitgekeken - vooral door de fans - dan naar de nieuwe James Bondfilm Spectre, en dat is uiteraard de nieuwe Star Wars: The Force Awakens.

De afgelopen twee jaar werd elk nieuwtje over dit top secret project uitgeplozen op internet. Zitten alle oudgedienden (Han Solo, Leia Organa, Luke Skywalker, Chewbacca, C3PO, R2D2) erin? Welke rollen spelen de nieuwelingen? En kan J.J. Abrams, de regisseur van twee Star Trek-films, wel een Star Wars-film maken?

Elk nieuwtje ("Harrison Ford breekt been bij het binnenstappen van de Millennium Falcon") was meteen wereldnieuws. En zodra er een teaser of trailer verscheen werd deze beeldje voor beeldje geanalyseerd. Zelfs de vaak vermakelijke reacties op de trailers werden weer op Youtube gezet, bij gebrek aan echt nieuws. Ook de posters worden grondig onderzocht. Wie is de gemaskerde Kylo Ren met zijn lichtzwaard in de vorm van een kruis? En waarom staat Luke Skywalker eigenlijk niet op de poster?

Bekijk de trailer:

Deze vermakelijke speurtocht naar aanwijzingen werd nog eens versterkt doordat Abrams er wonderwel in slaagde vrijwel niets over het verhaal naar buiten te laten lekken, een hele prestatie in het internettijdperk waar primeurs zwaarder wegen dan spoilers.

Een heel verschil ook met de release van The Phantom Menace, in 1999. Ook naar deze prequel werd reikhalzend uitgekeken, maar toen was het nog mogelijk dat de Nederlandse release pas vier (!) maanden na de Amerikaanse première plaatsvond. Dat zou nu compleet ondenkbaar zijn.

Die prequel viel destijds bitter tegen, al wilden de fans dat toen niet geloven. In de NU.nl-recensie werd destijds niet meer dan twee sterren gegeven aan The Phantom Menace: "heeft de uitstraling van een gigantische screensaver".

Dat leverde woedende reacties op van Star Wars-fans, die pas drie jaar later bij het vervolg, Attack of the Clones, schoorvoetend toegaven dat Phantom Menace niet best was, maar Attack wél fantastisch vonden. Inmiddels zijn fans en Star Wars-haters het er over eens dat de drie prequels uit 1999-2005 niet in de schaduw kunnen staan van de originele trilogie uit 1977-1983 en dus maar het beste vergeten kunnen worden. Dat The Force Awakens een vervolg zou worden op die eerste trilogie maakte de voorpret alleen maar groter.

Nu The Force Awakens er dan eindelijk is mag meteen geconcludeerd worden dat de hooggespannen verwachtingen worden ingelost door J.J. Abrams, die dan ook de zegen heeft gekregen van Star Wars-bedenker George Lucas. Abrams heeft samen met onder meer Lawrence Kasdan, scenarioschrijver van The Empire Strikes Back en Return of the Jedi, een verhaal bedacht dat naadloos aansluit op Return of the Jedi maar toch geheel op zichzelf kan staan.

Voort zitten er in The Force Awakens genoeg verwijzingen gestopt om de fans te plezieren maar nieuwelingen in het Star Wars-universum (ja, die zijn er!) zullen er ook veel plezier aan beleven. Voorts koos Abrams voor een uitgekiende mix van oudgedienden (Harrison Ford speelt de sarcastische Han Solo alsof hij nooit weg is geweest; Carrie Fischer is wat stroever als Prinses Leia, intussen Generaal Leia) en nieuwe gezichten. Het zijn juist die nieuwe personages die het verhaal, dat dertig jaar na The Return of the Jedi speelt, op gang brengen.

Nadat het intro met de overbekende gele letters heeft gemeld dat Luke Skywalker verdwenen is, krijgen we meteen de eerste confrontatie tussen het Kwaad (The First Order, voorheen The Empire) en de Goeden, de Rebellen. Een dappere piloot van de rebellen, Poe Dameron (Oscar Isaac), weet een soort USB-stick met de locatie van Luke Skywalker mee te geven aan de rollende robot BB-8.

Star Wars-fans zullen meteen denken aan A New Hope, de allereerste Star Wars-film, die met een soortgelijke actie begon, maar dan met prinses Leia en de droid R2D2. En waar toen R2D2 werd gered door een jonge Luke Skywalker is het dit keer de eenzame schrootverzamelaar Rey (Daisy Ridley) die zich op de planeet Jakku over BB-8 ontfermt.

De strijdbare Rey krijgt niet veel later hulp van Finn (John Boyega), een voormalige Stormtrooper die is gedeserteerd om aan de kant van de rebellen te vechten. En zo zijn we al binnen een kwartier weer helemaal terug in het vertrouwde Star Wars-universum, ruim voordat Han Solo en zijn trouwe metgezel Chewbacca hun gezichten weer laten zien.

Het is erg knap dat Abrams met zoveel nieuwe gezichten zo snel de sfeer van de originele trilogie weet op te roepen. Het is ook een goede zet geweest om zoveel mogelijk decors te bouwen in plaats van alles digitaal toe te voegen: de overdosis aan computereffecten was één van de redenen dat de prequel-trilogie de uitstraling had van een screensaver.

En, ook niet onbelangrijk: Abrams brengt de humor weer terug in het Star Wars-universum, zonder in kinderachtige grappen te vervallen, wat Lucas nog wel eens deed. Drama zit er zeker ook in - en hoe! - maar ook hier weet Abrams het evenwicht prima te bewaren.

Minpuntjes zijn er ook. Nieuwkomer Daisy Ridley maakt de strijdbare Rey in vrijwel elke scène opgefokt, of ze nu schroot verzamelt of eten klaarmaakt. Een tandje minder op zijn tijd had haar rol meer diepgang gegeven. En Domhnall Gleeson speelt de slechte Generaal Hux helemaal ééndimensionaal, alsof hij in Starship Troopers zit.

Doch dit zijn echter slechts kleine smetjes op een episch filmavontuur dat de huizenhoge verwachtingen helemaal waarmaakt - en dat zeg ik niet als Star Wars-fan. De fans kunnen dik tevreden zijn; al zullen ze na het zien van The Force Awakens wel weer tot mei 2017 moeten wachten voor deel VIII.

Te zien in 126 zalen