De erotische avonturen van Sheena en GTST’s dokter Simon zijn gebaseerd op het boek De Overgave van Floor van Renee van Amstel uit 2012.

Boek en film proberen natuurlijk een graantje mee te pikken van het schandaalsucces van Fifty Shades of Grey van E.L. James.

De Amerikaanse verfilming van het origineel staat aangekondigd voor februari 2015. Regisseur/producent Paul Ruven is ze dus nét voor. Dat is wel typerend voor de gewiekste en schaamteloos commerciële auteur van scenariohandboeken als Het geheim van Hollywood en Rijk door 1 zin: het gouden filmidee.

Mooie Eva (Sheena Tchai) werkt in een café wanneer de beroemde acteur Tim (Rick Engelkes) komt binnenlopen met een verleidelijk aanbod: zou Eva niet willen acteren in de verfilming van De Overgave van Floor? Eva gaat akkoord, ook al is er is geen enkel scenario. Alleen Tims dubbelzinnigheid. "Wil je met me spelen?"

Wat volgt, vertelt Eva ons op de voice-over, zijn "weken zonder schaamte, vol van lust en liefde..." Af en toe onderbroken door een soapy subplot over Tims dodelijk zieke partner en Eva’s ex, leven ze hun seksfantasieën uit. "Hij vroeg of ik me nu helemaal aan hem wilde overgeven en ik knikte ja, ik wilde alles voor hem doen."

De dialogen zijn zó knullig dat het af en toe hilarisch wordt. "Als ik beloof dat ik me helemaal aan je overgeef… kunnen we dan nu meteen business class naar de zon?" Waarna we Eva in een sexy jurkje zonder ondergoed een hotel zien binnenlopen: "Al die mannen zagen natuurlijk wel dat ik hier geen ansichtkaarten zat te verkopen."

Erger dan het opwekken van de lachlust, is het achterwege blijven van de bedoelde, andere lustgevoelens. De seks in De overgave is tam: een beetje zwarte lingerie, een blinddoek, wat kaarsvet - daarmee heb je het wel gehad. Tim doet niet veel meer met Eva dan zogenaamd spannend kijken en praten, vooral heel veel praten.

De veelbesproken rol van bad boy Dave Roelvink stelt weinig voor: hij speelt een van Eva's fantasiehouthakkers. Zelfs technisch klopt er niet veel van deze film: het geluid is soms niet sync, de montage is chaotisch en de logica is vaak ver te zoeken. Nine 1/2 weeks, toch al bijna dertig jaar oud, is opwindender.

Je vraagt je af hoeveel slechte films Ruvens zoektocht naar het 'gouden filmidee' nog zal opleveren. Vorig jaar moesten we Ushi Must Marry verdragen. Al was het niet de bedoeling: De Overgave is grappiger. Verder is het weer net zo’n liefde- en vooral lusteloze affaire.

Te zien in 9 zalen 

Bekijk de trailer van De Overgave:

Alle recensies