Aanleiding voor de rechtszaak is een artikel in Trouw uit 2017. In dat stuk zei Brandt Corstius in het prille begin van zijn televisiecarrière te zijn gedwongen tot orale seks.

Niet veel later werd bekend dat deze verkrachting zou hebben plaatsgevonden in 2002 bij de productie van het programma Barend & Van Dorp, waar ook Van Dam werkte. Presentator Frits Barend bevestigde dit met toestemming van Brandt Corstius.

Dat de mannen destijds seks met elkaar hadden gehad staat vast, maar voor dwang en/of drogeren werd geen bewijs gevonden. Van Dam ontkent ten stelligste dat hij de journalist heeft gedwongen. Brandt Corstius bleef bij zijn verhaal.

Van Dam werd niet genoemd in het artikel in Trouw, maar zijn identiteit was volgens het OM niet moeilijk te achterhalen. Brand Corstius had met zijn ervaring als journalist moeten weten dat andere journalisten boven op zijn verhaal zouden duiken, aldus justitie.

Daar kwam bij dat Brandt Corstius in het artikel schreef: "Waarom zou ik de enige zijn?" Hiermee werd Van Dam volgens het OM neergezet als een mogelijke serieverkrachter.

De politie had toen nog geen enkel onderzoek verricht. Brand Corstius deed uiteindelijk wel aangifte, maar de zaak tegen Van Dam werd geseponeerd.

Dat Brandt Corstius zijn verhaal deed in het licht van de MeToo-beweging, die in 2017 opkwam, doet volgens het OM niets af aan de strafbaarheid. Hoewel er een algemeen belang is, had de journalist zijn verhaal ook kunnen opschrijven zonder de verwijzing naar Van Dam.

Het OM oordeelde dat er sprake is van strafbaar handelen. Maar omdat ook Brand Corstius heeft geleden door dit verhaal, heeft justitie een voorwaardelijke werkstraf van zestig uur geëist. Deze straf kent een proeftijd van twee jaar.