Waarom reizen we de voetbalvrouwen achterna? Bij ons begonnen tijdens het EK van 2017 in Nederland, toen we voor de grap een wedstrijd bezochten. En dat was een feest! Veel families en er heerste een superleuke sfeer. We gingen op herhaling tijdens het WK 2019 in Frankrijk, met allemaal feestjes tot en met de finale.

"We pakken in, geven de hond heel veel knuffels en we zijn op weg. Via Hoek van Holland reizen we met de ferry naar Harwich. Rond 21.00 uur lokale tijd komen we bij onze Airbnb-overnachting aan.

"Oh, jullie zouden morgen toch komen?! Nou, maakt niet uit, slaapplek is klaar voor jullie", zo luidt het ontvangst. Ik drink een kop thee, tik het eerste verslag en ga naar bed.

Vanuit de Airbnb vertrekken we op tijd richting Sheffield, want het is nog wel een rit van ruim vier uur. Langzamerhand wennen we aan het links rijden, dus dat ontspant. De sfeer zit er al goed in.

Onze eerste camping ligt aan de zuidkant van het Peak District, precies tussen 'onze' speelsteden, in ieder geval tot en met de kwartfinales. Want die horen we natuurlijk minimaal te halen. Natuurlijk gaan we voor de finale, want hoe vaak in je leven kom je in een uitverkocht Wembley?!

Aangekomen op de camping zetten we snel ons tentje op en stappen daarna in de auto richting Sheffield! Ook daar hebben we nul idee dat er iets van een wedstrijd aankomt. Totdat we de straat inlopen waar het park is met fanzone.

Opeens een zee van Oranje met tussendoor geel-blauwe Zweden. Het is mooi weer, eten en drinken is goed geregeld, een Nederlandse dj die de sfeer er goed in krijgt: we zijn begonnen!

En dan het opstellen achter de Oranjebus voor de mars naar het stadion. Alle bekende nummers worden hard meegezongen en geklapt. Met natuurlijk als hoogtepunt "van links naar rechts". Heel wat Engelse en Zweedse mobieltjes leggen dit bijzondere gebeuren vast.

We gaan het stadion in, zoeken een plek in het sfeervak achter het doel, juichen als de speelsters het veld op komen en begint de wedstrijd.

Zeker de eerste twintig minuten zagen er rommelig uit, veel fouten van beide kanten. Nervositeit? Daarna kwam er wat meer lijn in, waarbij de Zweden iets sterker leken. En dan dus: Zweden scoort…

Het is even stil, maar dan met nieuwe energie de spelers aanmoedigen. Je ziet dan ook aan de stewards dat ze wat verbaasd en lachend kijken naar alles wat die gek uitgedoste Nederlanders allemaal staan te roepen en te zingen!

En daar valt de 1-1, yes! De tweede helft zit er echt meer spanning en dreiging in, leuk om te zien, maar vooral te voelen! 1-1 is ook de eindstand. Jammer natuurlijk, maar wel terecht volgens ons.

En ja, dan moet je daarna nog wel een uur slingerend in het donker naar de camping terug. Ach, alles voor het goede doel! Wakker worden met mooi weer, koffie zetten, laptop openklappen en tikken maar…

Donderdag schrijft Hubrien weer een nieuw blog, na de wedstrijd van de Oranjevrouwen tegen Portugal.