"We zijn zeker niet teleurgesteld over dit punt", zei Miedema, die werd uitgeroepen tot speler van de wedstrijd, na het duel op de persconferentie in Sheffield. "Als je naar de eerste twintig minuten kijkt, kunnen we ontzettend trots zijn dat we een punt hebben gepakt. Zweden is een van de favorieten."

Nederland kende een matige start van het duel op Bramall Lane en werd bij vlagen overrompeld door Zweden. Tot overmaat van ramp moesten keeper en aanvoerder Van Veenendaal en verdediger Nouwen de strijd met een blessure staken. Tussendoor maakte Zweden de 1-0 via Jonna Andersson. Na rust stelde Nederland dankzij een goal van Jill Roord orde op zaken.

"In de eerste helft hadden we veel contact met elkaar op het veld", aldus Miedema, die na het uitvallen van Van Veenendaal de aanvoerdersband droeg. "Toen we de kleedkamer opzochten voor de rust, waren er een hoop emoties. Ik weet niet hoe we negentig minuten hebben kunnen spelen."

"We zijn bij elkaar gebleven. We misten twee spelers, maar invallers Marisa Olislagers en Daphne van Domselaar hebben de wedstrijd van hun leven gespeeld. Dat is geweldig voor het team en dat gaat ons verder helpen in het toernooi."

Het is nog niet duidelijk hoe Van Veenendaal (schouderblessure) en Nouwen (enkelblessure) eraan toe zijn. Ze zijn zaterdagavond naar het ziekenhuis gegaan voor het maken van een scan. Zondagochtend was de uitslag daarvan nog niet bekend. "Het gaat met beiden niet goed", zei bondscoach Mark Parsons op de persconferentie. "Ze waren in tranen, maar ook trots op het team."

Parsons zag dat Nederland in de eerste helft geen vuist kon maken. "We hadden het zwaar, maar ook goede momenten aan de bal. Dat was alleen niet genoeg. De ruimtes waren voor een langere periode veel te groot, waardoor de spelers veel te veel moesten lopen. Ik ben teleurgesteld door het tegendoelpunt, want een 0-0 bij rust was oké geweest. De tweede helft waren we gelukkig veel beter."

Volgens Parsons ontbrak het Nederland aan overtuiging. "Zweden was bang als Vivianne en anderen aan de bal kwamen. We moesten wat meer lef tonen. Maar we verloren onze aanvoerder en onze centrale verdediger, de emoties konden overal naartoe schieten. Gelukkig bleven we rustig."

Parsons erkende dat hij in de rust het nodige moest repareren. Zo wisselden rechtsbuiten Roord en middenvelder Daniëlle van de Donk van positie. "Jill verrichtte een hoop werk aan de rechterkant. We dachten dat ze dat niet kon volhouden."

"Daniëlle heeft altijd energie en we moesten Jill dichter bij de zestien en Vivianne brengen. Maar de boodschap was vooral dat we beter zijn als we beter verdedigen en meer lef in het aanvallen hebben."

Hoewel Parsons kon leven met een gelijkspel, baalde hij dat Nederland niet veel grote kansen creëerde. "Beide teams hebben vier keer op doel geschoten. Ik ben teleurgesteld dat we niet meer kansen konden afdwingen, omdat we ze in de tweede helft in de tang hadden."