Het is tijdens de voorbereiding op het EK als Wiegman met een stift naast het trainingsveld op St. George's Park staat, het indrukwekkende trainingscomplex van de nationale selecties. Honderden kinderen en ouders staan voor haar met shirts en kartonnen borden in de hand. Allemaal willen ze een handtekening van de Nederlandse 'Boss'.

"Sarina is erg populair", aldus Emma Sanders, vaste volger van de Engelse vrouwen voor de BBC. Volgens Sanders is de populariteit van Wiegman mede te danken aan het feit dat ze een vrouw is. "Veel mensen in Engeland wilden een vrouwelijke coach, omdat de twee daarvoor een man waren."

Maar bovenal heeft Wiegman haar populariteit in Engeland te danken aan de uitstekende resultaten van de 'Lionesses' onder haar leiding: veertien wedstrijden, twaalf overwinningen, 84 doelpunten voor en slechts 3 goals tegen. De 20-0-recordzege op Letland stak er ver bovenuit, net als de 5-1-oefenzege op Nederland, twee weken geleden.

Door de vlekkeloze voorbereiding begint Engeland woensdag op een uitverkocht Old Trafford als topfavoriet aan het EK in eigen land. Die status is nieuw voor de 'Lionesses', die nog nooit een titel wonnen. Dankzij Wiegman geloven de Engelsen dat een prijs nu echt tot de mogelijkheden behoort.

Wiegman vertrok in augustus vorig jaar bij de KNVB, omdat ze na het winnen van de Europese titel in 2017 en het bereiken van de WK-finale in 2019 toe was aan een nieuwe uitdaging. Ondanks interesse van de Verenigde Staten koos ze voor Engeland, dat van het EK in eigen land een historisch succes wil maken. Ze nam assistent Arjan Veurink mee naar de andere kant van de Noordzee.

"De verwachtingen waren hoog", aldus de Engelse sportjournalist Rich Laverty, die veel over de Engelse vrouwen schrijft. "Er werd iemand binnengehaald die het laatste EK had gewonnen en de WK-finale had gehaald."

"Het is hetzelfde als bij het mannenvoetbal: als je Josep Guardiola en Jürgen Klopp ergens binnenhaalt, gaan mensen veel verwachten. Maar ze heeft alles waargemaakt. Ze heeft tot nu toe alles goed gedaan."

Sanders: "Bij haar komst was duidelijk wat er van haar gevraagd werd: ze moest het aankomende EK in eigen land winnen. Het was ook de eerste vraag die ze kreeg op haar eerste persconferentie: ben je in staat om het EK te winnen? En kan je met de druk omgaan?"

"Ze heeft inmiddels aangetoond met die druk om te kunnen gaan. Dat ze het EK al een keer gewonnen heeft, heeft denk ik een grote rol gespeeld. Ze heeft rust gebracht en laat de spelers met vrijheid en vertrouwen spelen. Het is indrukwekkend wat ze heeft gedaan."

Wiegman maakte in Nederland indruk met haar directe manier van communiceren en no-nonsensestijl. Het is precies die aanpak die ook in Engeland aanslaat. "Iedereen weet waar ze aan toe zijn. Er worden geen spelletjes gespeeld en dat haalt de druk van de ketel", zei international Keira Walsh zaterdag in The Guardian.

Zo passeerde Wiegman aanvoerder Steph Houghton omdat de 121-voudig international niet op tijd fit zou zijn voor het EK. Laverty keek daar niet gek van op. "Als er één coach was die dat besluit had kunnen nemen, was het Sarina wel. Het past bij haar directe manier van coachen. Sarina wil winnen."

Wiegman laat zich eveneens gelden op persconferenties, die in Engeland worden bezocht door tientallen journalisten. "Als ze genoeg heeft van een vraag, zegt ze dat ook. En ze wil niet over individuen praten, maar alleen over het team", aldus Sanders. Laverty: "Bij Sarina is het echt: what you see, is what you get. De mensen hier zijn daar onder de indruk van."

De grote vraag is of Wiegman haar succes bij de Oranjevrouwen kan herhalen in Engeland. Volgens Laverty is er veel vertrouwen bij het Engelse publiek. "De fans van Engeland beseffen dat ze een manager hebben in wie ze kunnen vertrouwen. Ze weten dat ze een toernooi kunnen winnen."

Bij een Europese titel zal Wiegman een icoon in Engeland worden. "Een standbeeld gaat ze zeker krijgen als ze geschiedenis schrijft", denkt Sanders. Van Wiegman staat al een marmeren exemplaar in de beeldentuin van de KNVB.

"Engeland en grote toernooien zijn geen gelukkige combinatie: het mannenteam heeft alleen in 1966 de wereldtitel gewonnen en het vrouwenteam heeft nog nooit wat gewonnen. Als zij Engeland een titel bezorgt, zal ze tussen de grote namen in de Engelse voetbalgeschiedenis terechtkomen."