Volgens Hamer is het beter om eerst binnen de organisatie met elkaar in gesprek te gaan en pas daarna eventueel een onderzoek in te stellen. Zo kan veel leed worden voorkomen. "Mocht dit niet tot het gewenste resultaat leiden, dan kan alsnog worden overgegaan tot onderzoek."

De zaak tussen Volt en Nilüfer Gündogan is een voorbeeld van zo'n zaak met een lange nasleep. Het voormalige Volt-Kamerlid werd beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag en vervolgens geschorst, zodat er onderzoek kon worden gedaan. Zij spande daarop een kort geding aan. Pijnlijke rechtszaken volgden. Uiteindelijk werd ze geroyeerd. Ze opereert nu als onafhankelijk Kamerlid.

Hamer benadrukt dat de gids niet statisch is, maar dat hij waar nodig wordt bijgesteld. De ambitie is dat "heel veel organisaties" de handleiding uiteindelijk gaan gebruiken.

Hamer roept organisaties op "vandaag te beginnen met de aanpak en niet te wachten tot er een melding komt". Dat kunnen ze doen door zich te verdiepen in het onderwerp en een plan op te stellen.

22 organisaties doen mee met de pilot, waaronder NS, Hiro, Conservatorium van Amsterdam, Dura Vermeer en Ploegam. Ze delen hun bevindingen met Hamer.

"We hebben allemaal gezien dat het vaak misgaat met de opvolging van meldingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer, met grote gevolgen voor de melder, beschuldigde en organisatie", zegt Hamer.

"Deze handreiking is geen panklare oplossing, maar wel een gids in het nemen van weloverwogen beslissingen. Waaruit vooral ook blijkt: niets doen is geen optie."