Veel mensen reageren negatief op dit bericht. Langere wachttijden etc. Natuurlijk is dat heel storend maar er is ook een andere kant die misschien ook interessant is hieraan. 1. Gezinnen die de aandacht krijgen, zitten mogelijk korter in de hulp doordat de kwaliteit omhoog gaat2. Het beroep wordt aantrekkelijker omdat je weet dat de werkdruk goed te doen is. Dat lokt misschien juist meer medewerkers waardoor de wachtlijst uiteindelijk toch omlaag gaat met een betere kwaliteit.Kost dat geld van de belastingbetaler? Ja, dat kost geld. Maar meer geld kost het als jongeren helemaal in de knel liggen en op die manier de volwassenheid in rollen.

Voor die mensen die werken in de Jeugdzorg is dit goed nieuws. Voor die kinderen die nu nog niet geholpen worden, en voor een deel dat nu al wel geholpen wordt is er met deze afspraken een uitdaging. Wanneer worden zijn professioneel geholpen? Want minder kinderen per medewerker is een langere wachtlijst en er moeten kinderen een andere hulpverlener toegewezen krijgen. Duidelijk is dat er dus veel heel veel professionele krachten bij moeten. Wanneer zijn die er? Waar komen die vandaan? Zijn die mensen er eigenlijk wel, en zo ja willen ze in de Jeugdzorg werken? Dit roept allerlei vragen op die met dit akkoord niet beantwoord worden. Het probleem wordt aan 1 kant opgelost maar de andere kant slaat nu door en geeft nog meer werk en stress niet alleen bij de hulpverleners maar ook bij de hulpbehoevende jeugd. De balans is zoek. Moet er meer geld beschikbaar komen, of moet de hele jeugdzorg op z'n kop?