"Ik ga dinsdag (gisteren, red.) voor de eerste keer staken, omdat het water mij en ook veel collega's inmiddels tot aan de lippen staat. De energierekening is hoog, de boodschappen worden duurder. We hebben een flinke loonstijging nodig om dat te kunnen compenseren."

"Het is fijn werk waar de burger blij mee is. We krijgen ook veel waardering. Vooral tijdens de coronacrisis, toen we zonder morren hebben doorgewerkt terwijl half Nederland aan het verbouwen was of de zolder leeghaalde. Het grofvuil kwamen we gewoon ophalen. Ik hoop dat onze werkgever alsnog over de brug komt met een flinke loonsverhoging, zodat we de staking kunnen afblazen."

"De hoge werkdruk is voor veel chauffeurs de druppel, het gaat niet alleen om de centen. De rijtijden kloppen niet, de pauzes zijn te kort en er is een enorm personeelstekort. Het ziekteverzuim ligt niet voor niets op 20 procent."

"Door het tekort aan chauffeurs kunnen we geen verlof opnemen. En daar komt bij dat we gevraagd worden om extra ritten te rijden. Het is niet te doen."

"Het werk bevalt goed. Het adviseren van klanten geeft enorme voldoening. Maar van het loon zou ik niet alleen kunnen rondkomen."

"Ik woon nu samen en dan kunnen we rondkomen, maar ik zou van dit loon niet op mezelf kunnen wonen als mijn relatie op de klippen loopt. Dan moet ik terug naar mijn moeder. Daar hebben meer collega's last van en daarom heb ik besloten te staken."

"Ik heb nooit eerder aan staken gedacht, maar het was niet meer mogelijk om mijn werk goed uit te voeren. De werkdruk is hoog. Veel mensen vallen uit met een burn-out of verlaten de sector om voor zichzelf te beginnen."

"Ik heb m'n werkweek teruggeschroefd tot zestien uur. Anders val ik om. De staking heeft uiteindelijk een hoger loon opgeleverd. Maar geld is niet alles, dat lost de andere problemen in de sector niet op."