Na jarenlange bezuinigingen en afschuiven naar mantelzorg moeten we niet nu de ZZPers de schuld gaan geven. De gezondheidszorg moest toch zo nodig geprivatiseerd worden? Nou, de ZZPer is daar het goede voorbeeld van. De ZZPer levert diensten voor eigen rekening en risico. Da's héél wat anders dan de zwaar overbetaalde management-overhead bij zorgverleners en verzekeraars. Politiek hobbyisme van belastinggeld. Politiek amateurisme bij het ingrijpen op woekerwinsten op medicijnen. Politieke arrogantie door 'het een hart onder de riem steken van mantelzorgers met een boekenbon en een glaasje fris' waarbij politiek en bestuur vooraan staan voor een foto. De onderwijs-sector en kinderopvang zijn feitelijk óók een 'zorgsector', daar zien we overeenkomstige tonelen en miskleunen van de politiek. De wal keert het schip al. De burger is het beu en probeert deze 'wanzorg' zoveel mogelijk te mijden. Échte privatisering kan het - behoudens uitwassen - stellen zónder verder overheidsingrijpen.

Ik weet dat het zo is, en dat dit past binnen het economische systeem wat we hebben. Toch vond ik de eerste zin “ondernemingen in de ggz-sector” al zo vreemd. De enige reden waarom we zouden moeten spreken over “verlies” in de zorg (elke vorm van zorg) zou moeten gaan over het niet gedegen kunnen kunnen bieden van zorg, niet over financiën. Ik begrijp dat dit een erg idealistische gedachte is, maar stel dat (puur hypothetisch) niemand psychische zorg meer nodig zou hebben? Gaat het dan “goed” of “slecht” met de zorg? Het lijkt nu of het alleen goed zou gaan als er voldoende mensen in het zorgsysteem zitten, wat er dus in feite niet op gebaseerd is mensen snel te helpen. Ook het aannemen van nieuw personeel of middelen krijgt een economische overweging. Ik ben benieuwd wat anderen hiervan vinden...