Op de website van Lemonade staan vier vacatures met als locatie Amsterdam, waaronder voor een officemanager en een customerexperiencespecialist.

In april werd bekend dat Lemonade een bedrag van 300 miljoen dollar (269 miljoen euro) binnenhaalde dankzij investeerders Softbank, Allianz en Google.

Het bedrijf is vooralsnog alleen actief op de Amerikaanse markt, maar wil groeien door ook andere verzekeringen aan te bieden. Ook wil het uitbreiden naar Europa. Het lijkt erop dat Amsterdam daarvoor de thuisbasis wordt.

Lemonade, dat de verzekeringswereld flink heeft opgeschud, werd in 2015 opgericht en zou volgens Forbes inmiddels zo'n 2 miljard dollar (1,8 miljard euro) waard zijn. Volgens het blad is 75 procent van de verzekerden bij Lemonade onder de 35 jaar. Voor 90 procent is het zelfs de eerste inboedelverzekering die ze afsluiten.

De verzekeraar werkt niet met mensen, maar met algoritmes om schadeclaims af te handelen. Declaraties kunnen daardoor binnen drie minuten afgehandeld worden. Eind 2016 berichtte topman Daniel Schreiber trots over de uitbetaling aan een man uit New York wiens parkajas was gestolen. Binnen drie seconden werd 729 dollar (653 euro) naar hem overgemaakt.

Lemonade werkt met een uniek model; 25 procent van de inkomsten wordt gebruikt voor administratieve kosten en eventuele winsten. 75 procent is voor het uitbetalen van schadeclaims, belastingen en andere kosten. Wat overblijft gaat naar een goed doel dat klanten zelf kunnen kiezen.

Het idee is dat een valse schadeclaim ten koste van een goed doel gaat. Speciale antifraudealgoritmes moeten valse claims eruit filteren. Dat gaat niet altijd goed. Waar de verliesratio in 2017 nog 166 procent (voor elke 100 euro die binnenkwam, ging er 166 euro uit) was, lag die in het eerste kwartaal van 2019 op 86.

Inboedelverzekeringen voor huurders beginnen bij 5 dollar per maand, en voor huiseigenaren bij 25 dollar. Lemonade heeft de polissen op zijn eigen balans staan, waardoor de verzekeraar zelf verantwoordelijk is voor de uitbetaling. De meeste kleine verzekeraars brengen hun risico onder bij een andere, grote partij.