De Boer: "VNO-NCW heeft het sociaal akkoord ondertekend en zich daarmee verplicht tot het creëren van honderdduizend banen voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Uit ervaring weet ik dat zoiets alleen maar lukt als de werkgelegenheid groeit."

Tijdens die onderhandelingen was in het regeerakkoord van regeringspartijen VVD en PvdA afgesproken om een quotum van 5 procent arbeidsgehandicapten in te voeren, dit werd later bij het sociaal akkoord veranderd in een resultaatverplichting voor werkgevers.

Is dit een waarschuwing richting de sociale partners en politiek die het akkoord hebben ondertekend?

"Ja, want ik kan geen banen toveren. Daarvoor is economische groei nodig. Daarom moeten we niet alleen praten over projecten, maar die ook daadwerkelijk oppakken en de ondernemende cultuur bevorderen."

Zegt u nu: het sociaal akkoord staat en ik houd me aan iedere letter?

"Ik ben wel gewend om me te houden aan gemaakte afspraken. Maar als er geen banen zijn houdt het hele verhaal op."

Maar u tornt aan het sociaal akkoord?

"Ik moet uitkijken met wat ik nu zeg, maar er zijn dingen waar ik de pest aan heb. Met zo'n dreigement van dat quotum als een soort chantage was ik nooit mee akkoord gegaan. Ik had tegen staatssecretaris Jetta Klijnsma (Sociale Zaken, red.) gezegd: ik laat me niet chanteren. Door niemand. Wie denkt dat je honderdduizend banen kunt creëren terwijl er geen economische groei is?"

Wat zou u voor die mensen willen voorstellen?

"Ik sta niet bekend om mijn linkse sympathieën, maar mensen moeten wel een goede kans krijgen in de samenleving. Ook die met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik heb de sociale werkvoorziening altijd een sympathieke instelling gevonden. Niet voor iedereen, maar wel voor mensen die geen keuze hebben om een normale baan te vinden."

"Sommigen zeggen: wat moeten die mensen geïsoleerd achter een muurtje? Maar dat is allemaal onzin. Ik heb ze aan het werk gezien in de sociale werkplaatsen, die mensen waren daar blij en hadden een baan. Dat laten we nu lopen en daar ben ik niet blij mee."

"Als iemand naar me toekomt om de sociale werkplaatsen nieuw leven in blazen, dan maak ik direct tijd vrij."

U wordt omschreven als een doelgerichte, ambitieuze man. Hoeveel geduld heeft u met het af en toe bureaucratische Den Haag?

"Daar ben ik voor gewaarschuwd. 'Dat wordt je struikelblok', zeiden mensen uit mijn omgeving."

Hoe gaat u dat dan aanpakken?

"Er zijn onderwerpen waarbij het millimeter voor millimeter een bepaalde kant op gaat. Daarin moet ik geduldig zijn, misschien gaat het een paar keer mis. Als ik daarnaast maar een paar dingen op de rit kan zetten waarover ik over drie jaar kan zeggen: hier heb ik de bal een goede trap kunnen geven."

Kunt u een voorbeeld noemen waarbij het voor u millimeter voor millimeter de goede kant op gaat?

"De komende jaren wordt de herziening van het belastingstelsel een groot thema. Ik heb niet de illusie dat het ministerie van Financiën precies gaat doen wat wij graag willen. Dat wordt een project van kleine stapjes."

En wat als u ergens een stapje achteruit moet doen?

"Ik denk niet dat dat gaat gebeuren." Lachend: "ik kan me dat in ieder geval niet voorstellen."

Hoe moet het nieuwe belastingstelsel er volgens u uit komen te zien?

"Wij vinden dat de percentages moeten veranderen. In Nederland hebben we een toptarief van 52 procent dat ingaat bij een salaris van net boven de 55.000 euro bruto per jaar. Wij willen dat het toptarief gaat gelden voor inkomens vanaf een ton. Dat vinden we niet overdreven als je kijkt naar onze buurlanden."

"Daarnaast willen we ook de wig (het verschil tussen wat een werkgever bruto betaalt aan salaris en wat een werknemer er netto aan overhoudt, red.) zichtbaar maken op het loonstrookje en de afdrachten door de werknemer zelf te laten doen in plaats van door de werkgever."

"Wij willen dat iedereen gaat nadenken over de vraag: wat laat ik over aan het collectief en wat ga ik zelf doen. Zo ziet de burger wat er wordt afgedragen aan sociale zekerheid, pensioenpremies en belastingen."

Met welk gevolg?

"Dat wij een warme betrokkenheid van de burgers krijgen bij het fenomeen van de wig." 

Met andere woorden: mensen moeten boos worden zodat zij naar de politiek wijzen en zeggen: verlaag die lasten?

"Wij gaan uit van de mondigheid van de burger, mensen kunnen zo zelf zien wat zij wegleggen voor het collectief en hoeveel zij zelf houden. Dat moet er toe leiden dat ze zeggen: dit kan zo niet langer. We willen zo meer betrokkenheid bij ons standpunt dat de lasten voor werkgevers en werknemers omlaag moeten."