Zoals verwacht stemden de ministers van Financiën van de eurozone maandag nog niet in met uitbetaling van de schijf van 31,5 miljard euro.

Deze zogeheten eurogroep zal op 20 november opnieuw bij elkaar komen, zo maakte voorzitter Jean-Claude Juncker na afloop bekend. De hoop is dan wel het sein op groen te zetten.

De lidstaten overwegen Athene daarnaast 2 jaar langer de tijd te geven om zijn afspraken na te komen. Ook hierover is nog geen formeel besluit genomen.

Maar een herziening van de doelstellingen om de begroting op orde te brengen zou, gezien de recente economische ontwikkelingen, passend zijn, aldus de verklaring die de landen uitgaven.

Dit betekent dat Griekenland niet in 2014 maar in 2016 een primair overschot moet bereiken van 4,5 procent van het bruto binnenlands product (bbp).

Het primair overschot is het verschil tussen de inkomsten en de uitgaven van een land exclusief het bedrag dat aan rente op staatsleningen wordt betaald.

Griekenland krijgt als het aan de eurolanden ligt ook 2 jaar langer de tijd om de staatsschuld terug te dringen naar 120 procent van het bbp. Het IMF houdt liever vast aan de deadline van 2020.

Het uitstel kost, aldus berekeningen van de geldschieters, tot 2014 15 miljard euro extra. Daar komt nog 17,6 miljard euro bij voor de periode 2015-2016.

De Grieken moeten zelf uitzoeken hoe ze dit gaan financieren. Zo zou de rente op de huidige noodleningen verlaagd kunnen worden of de looptijd van de leningen verlengd.

Voor Nederland is het uitgesloten dat de extra tijd die de Grieken krijgen, de Nederlandse schatkist raakt. ''Vers geld is een no go voor Nederland’’, zei minister Jeroen Dijsselbloem na afloop.

Ook is het geen optie dat lidstaten die Griekenland geld hebben geleend een deel van het geleende geld kwijtschelden. Nederland heeft voor deze twee oplossingen de deur dichtgegooid, aldus Dijsselbloem.

De minister durfde er zijn hand niet voor in het vuur te leggen dat er volgende week wel wordt ingestemd met de volgende termijn.

Daarvoor wil hij toch eerst meer duidelijkheid over de eerder gemaakte afspraken. ''Wil de hele aanpak van Griekenland geloofwaardig blijven, dan begint het er toch mee dat de afspraken die al gemaakt zijn, tenminste worden nagekomen.’'