De inkomsten gaan wat hem betreft niet in een noodfonds omdat dat in tijden van crises waarschijnlijk toch ontoereikend zal zijn en de overheid dan alsnog moet bijspringen.

Bovendien is besluitvorming over een fonds moeilijker dan over de algemene middelen.

Belastingen horen terug te vloeien naar de schatkist, dat past beter bij het karakter van het Nederlands systeem, meent De Jager.

In de brief aan de Kamer schetst de minister de opties voor een bankenheffing, die binnen het IMF, de G20 en de EU besproken worden. Een voorkeur spreekt hij nog niet uit.

Wel vindt De Jager dat er sprake moet zijn van Europese coördinatie en een gelijke behandeling van banken internationaal.

Ook moet er worden gewaakt voor een opstapeling van maatregelen en moet er worden gekeken naar de gevolgen voor de kredietverlening.

De versie van een bankenbelasting die in internationaal al de steun heeft van de Verenigde Staten, Duitsland en Zweden, legt een brede heffing op de totale uitstaande passiva van alle financiële instellingen, uitgezonderd de verzekerde spaar- en depositogelden en het eigen vermogen.

Daarin wordt een verband gelegd tussen de hoogte van het mogelijke risico van financiering met vreemd vermogen en de hoogte van de te betalen belasting.

Deze variant kan volgens De Jager betekenen dat banken in Nederland wellicht meer belasting moeten betalen, vooral over hun binnenlands bedrijf, dan banken in andere landen.

''Dit komt onder andere doordat er in Nederland relatief minder via deposito's gespaard wordt dan in andere landen omdat het pensioensparen bij pensioenfondsen en niet bij banken ondergebracht is'', aldus De Jager.

Het is volgens hem wel mogelijk om met dit nadeel rekening te houden in de tariefstelling van de belasting.