Het Productschap Tuinbouw vindt juist dat kasgroente ook gezond is voor het milieu.

De tuinbouwsector spreekt tegen dat tomaten, komkommers en paprika's uit Spanje duurzamer zouden zijn dan die uit de Nederlandse kassen. Het productschap roept daarom op een eind te maken aan het negatieve koopadvies.

Het debat spitst zich toe op berekeningen van de hoeveelheid broeikasgas CO2 die vrijkomt bij de productie van de groente. Eerder werd in Britse media gesteld dat groente uit eigen land beter is voor het milieu dan de Spaanse import, maar dan moet het wel gaan om groente uit moderne kassen. En die hebben we in Nederland volop, stelt het productschap, maar de Groente- en Fruitkalender houdt daar geen rekening mee.

Zeker bij het strenge winterweer is veel gas nodig om de groente in de Nederlandse kassen te kweken en bij het verbranden van gas ontstaat CO2. De Nederlandse tuinders gebruiken dat gas niet alleen voor warmte, maar wekken er ook stroom mee op. Ze zijn inmiddels goed voor het elektriciteitsverbruik van een groot deel van de Nederlandse huishoudens.

Anders dan bij de grote kolen- en gascentrales gaat hier de warmte bij de elektriciteitsproductie niet verloren in koelwater, maar wordt die nuttig gebruikt. De tuinders werken door hun zogeheten wkk-centrales (warmtekrachtkoppeling) juist mee aan energiezuinig opwekken van stroom en dat leidt tot minder uitstoot van het broeikasgas, stelt het Productschap Tuinbouw.

Het debat spitst zich toe op berekeningen rond de kastomaat. De uitkomst van de sommen hangt sterk af van aannames. Bij een grote oogst is de milieubelasting per tomaat anders dan bij een lage.

Bij een uitstekend geleid bedrijf zou de uitkomst dus anders kunnen zijn dan bij een gemiddelde voor de sector. En, om het nog ingewikkelder te maken: sparen de tuinders kolenstroom uit of gas, of kernenergie, want ook dat scheelt nogal bij de berekeningen.

De milieubewuste consument dreigt er hoorndol van te worden, maar er gloort hoop. Op aandringen van de supermarktorganisaties ontwikkelde het productschap een zogeheten CO2-berekeningsprotocol, dat moet uitgaan van eenzelfde manier van berekenen van de millieubelasting van de producten. Dat moet internationaal inzicht geven in de milieubelasting per product.