Volgens het OM is er geen twijfel. Klaas Otto is een man die van criminaliteit zijn bestaansrecht heeft gemaakt. Op de lijst van verdenkingen staan, naast de eerder genoemde verdenkingen, ook het uitlokken van brandstichting, het plaatsen van een handgranaat onder een auto en doodsbedreigingen.

De officieren van justitie waren duidelijk tijdens de inhoudelijke behandeling van de rechtszaak tegen Otto. Het witwassen van geld was de "corebusiness" van zijn bedrijven. "De autohandel van Otto moet als een grote witwasmachine gezien worden", vervolgde de officier.

Het zou om een totaalbedrag gaan van zo’n 1,4 miljoen euro. "Er zijn nauwelijks legale inkomsten te herleiden op de rekening van de familie Otto, behalve de kinderbijslag."

Niets van waar, zei Otto op zijn beurt. Het ging volgens hem onder meer over leningen heen en weer.

Het OM gaf aan dat het veel moeite had om getuigen te vinden omdat weinigen durfden te verklaren. Niet in de laatste plaats omdat Otto lid was van motorclubs als Satudarah en later oprichter en leider werd van No Surrender.

De man zou er volgens justitie een waar schrikbewind op na houden.

Leugens pareerde Otto weer. Op zijn "manier" had hij mensen wel eens stevig aangesproken gaf hij toe, maar dat ging volgens hem niet gepaard met geweld. "Ik heb jarenlang testosteron gebruikt, dan ben je iets prikkelbaarder", liet hij weten aan de rechtbank.

Otto omschreef zich als een type straatvechter, zoals hij zich jaren geleden ook al omschreef in een interview met Panorama. Eentje "die voor niemand bang is", voegde hij toe in het artikel. Niet onbelangrijk voor iemand die op zijn zeventiende al werkzaam was als uitsmijter in het Bredase uitgaansleven.

Wat Otto precies bedoelde met iemand "stevig" aanspreken en "type straatvechter", was niet helemaal duidelijk maar uit zijn strafrechtelijk verleden doemt een beeld op van een man die behoorlijk intimiderend kan zijn.

Zo sloot hij zich in 2009 aan bij Satudarah; een inmiddels verboden motorclub die in de ogen van justitie behoorde tot een van de zogeheten Outlaw Motorcycle Gangs (OMG). Otto kreeg een eigen chapter (afdeling) onder zijn hoede met het Brabantse Zundert als thuisbasis. 

Het chapter droeg de naam Ciganos (zigeuners) verwijzend naar de achtergrond van het merendeel van de leden, onder wie Otto. Op 29 oktober 1967 werd hij geboren in Bergen op Zoom. Otto werd grootgebracht in een woonwagenkamp vlak bij het autosloopbedrijf dat door zijn vader Leo Otto werd gerund.

Zijn afkomst als 'kamper' heeft er ook te mee te maken dat hij "op een iets andere manier praat", liet hij tijdens zijn rechtszaak weten.

De leden van Ciganos (Zigeuners) lieten zich niet onbetuigd en op dinsdagavond 18 oktober 2011 viel een politiemacht het clubhuis binnen. Aanleiding was de ernstige bedreiging van een aantal portiers in de Bredase horeca. Ook hield de politie ze verantwoordelijk voor de ernstige mishandeling van twee personen in Rijsbergen. 

In totaal elf clubleden werden aangehouden, onder wie Otto. Hij zou een portier hebben bedreigd, nadat de man leden van Satudarah de toegang tot een kroeg had ontzegd. "Niemand weigert de Satudarah", en "wij gaan ten koste van alles naar binnen", kreeg de portier te horen.

De zaak moest voorkomen en bij de behandeling door de rechtbank in 2012 kwam er nog een bedreiging bij. Otto had zich namelijk een jaar eerder verzet tegen een arrestatie en was in woede ontstoken toen hij op het bureau Mijkenbroek in Breda werd afgeleverd.

De agent die hem zijn handboeien had afgedaan kreeg te horen dat Otto hem "kapot" ging maken. 

Otto zette zijn woorden kracht bij door naar de muur van zijn cel te lopen en er met zijn hoofd een paar keer tegenaan te slaan. Hij richtte zich weer tot de agent en sloeg zichzelf een paar keer krachtig tegen zijn kaak, terwijl hij de agent vertelde dat "hij aan de beurt was" als hij vrij zou komen.

Otto: "Ik pak je familie en van jou maak ik mijn project. En ik heb genoeg geld om jou van kant te laten maken, dat zweer ik op mijn vrouw en kinderen", valt in de uitspraak te lezen.

De rechtbank achtte de bedreiging bewezen en Otto werd veroordeeld tot vier maanden cel. Zijn clubgenoten kregen tot 4,5 jaar cel opgelegd voor mishandeling en drugs- en wapenbezit.

Een jaar na zijn veroordeling stapte Otto uit Satudarah. Hij zou het niet langer eens zijn geweest met de koers van de club, maar een bestuurslid van Satudarah liet aan NRC Handelsblad weten dat Otto zijn eigen club wilde hebben. Dat werd in 2013 No Surrender.

De club wist direct de aandacht op zich te vestigen met Willem Holleeder als vicevoorzitter van de Amsterdamse afdeling, maar diens lidmaatschap was van korte duur. PR-technisch was het succes al bereikt, want de club groeide binnen een jaar uit naar 28 afdelingen in vijf landen. Dit zijn er inmiddels dertig in Nederland en in dertien landen daarbuiten.

In 2015 nam Otto afstand van zijn rol als president van No Surrender. Het had alles te maken met een getuige wiens verklaring in het huidige strafproces tegen Otto door justitie als zeer belangrijk wordt beschouwd.

Deze Joop M. pleegde in 2015 een aanslag op het leven van Otto, die door de No Surrender-oprichter ternauwernood werd overleefd. Joop M., handelaar in luxe sportwagens, verklaarde voor de rechtbank geen andere uitweg meer te zien door de continue bedreigingen en afpersingen door Otto.

Joop M. is volgens de advocaat van Otto, Sanne Schuurman, een man met flinke criminele achtergrond. Hij is leugenachtig en onbetrouwbaar, voegde de advocaat daaraan toe. Joop M. werd uiteindelijk veroordeeld tot acht jaar cel voor de moordpoging.

Ook een tweede getuige Danny van der G., zou meerdere malen door Otto in elkaar zijn geslagen en bedreigd. De vermeende rechterhand van Otto, Janus van der V., zou hier aan hebben meegedaan. Hij staat in hetzelfde proces als Otto terecht.

Weer wijzen de advocaten naar de criminele achtergrond van Danny van der G. wiens verhaal als ongeloofwaardig moet worden beschouwd.

Advocaat Schuurman en zijn collega Niels van Schaik stappen pas in maart van dit jaar in het strafproces tegen Otto nadat hun voorganger Louis de Leon aan het begin van die maand opstapte.

Hij had het gevoel de verdediging niet meer goed te kunnen uitvoeren. Reden was het afwijzen van zijn wrakingsverzoek omdat de rechtbank in zijn ogen niet onpartijdig was. Diezelfde rechtbank oordeelde dat Otto psychisch in staat was zijn proces te volgen, in tegenstelling tot de mening van de verdediging.

Otto zou geknakt zijn door het strenge regime waar hij was in geplaatst toen de verdenking tegen hem was gerezen dat hij een aanslag had voorbereid op de officier in zijn zaak, Greetje Bos.

Deze verdenking tegen Otto werd uiteindelijk geseponeerd.

De verdachtmaking moest volgens De Leon gezien worden als onderdeel van een lastercampagne tegen zijn cliënt.

Voor zijn opstappen wees hij in gesprek met NU.nl ook op het interview met de inmiddels opgestapte hoofdofficier van justitie van het parket Zeeland, Charles van der Voor, met De Volkskrant. Daarin noemde Van der Voort Otto een ondermijnende crimineel die zich al jarenlang bezighoudt met dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. "Ongekend", zegt De Leon.

In De Telegraaf bracht hij Otto zelfs in verband met liquidaties. De Leon diende een klacht in wegens smaad die uiteindelijk zou worden afgewezen.

Maar ook advocaten Schuurman en Van Schaik dienden in juli een klacht in namens smaad. Ditmaal gericht tegen het rechercheteam dat onderzoek doet naar andere verdenkingen tegen Otto. Het zou gaan om meerdere liquidaties, gedwongen abortussen en groepsverkrachtingen in clubhuizen van No Surrender en Satudarah.

Potentiële getuigen zouden volgens Van Schaik worden gevraagd belastend te verklaren en kregen de "vreselijkste verhalen" te horen over Otto.

Het onderzoek naar deze klacht loopt nog, maar zorgde in ieder geval niet voor verdere vertraging van het proces dat al meer dan twee jaar in beslag nam.

Een rechtszaak die door Otto werd omschreven als een "heksenjacht" en een "eenzijdig onderzoek" door het OM dat "de zaak niet wil oplossen, maar alleen mij wil veroordelen." Volgens de verdediging kan er dan ook niets anders volgen dan vrijspraak.

Tegen Otto is tien jaar cel geëist. Janus van der V. zou drie jaar de cel in moeten.