Weinigen zal de grootse release van de nieuwe James Bond zijn ontgaan. Dat is altijd al spektakel, maar met een nieuwe acteur in de tuxedo van 007 was het PR-circus al helemaal een lollapalooza van aandacht. Over de film hoeven we in deze rubriek niets meer te zeggen dan dat er weinig op af te dingen viel. Net zomin als op de Extra's.

Becoming Bond

Becoming Bond is de titel van een van de extra features op de Casino Royale SE. Hierin wordt opnieuw het verhaal opgerakeld van het vinden van de Britse acteur Daniel Craig. Die liet stevige concurrenten als Clive Owen en Colin Farrell achter zich, en zijn fantastische vertolking heeft alle criticasters de mond gesnoerd. Over alle kritiek die Craig - hij zou te lelijk zijn - over zich heen kreeg, wordt in deze features heel chique geen woord gezegd. Terecht. Bovendien wordt de kijker met deze Becoming Bond aan de hand meegevoerd door de filmgeschiedenis van James Bond, een van de langst lopende helden van het witte doek.

James Bond For Real

JBFR is een feature waarin voornamelijk het stuntwerk in deze en andere Bondfilms wordt bekeken. Het is een Making Of-achtige feature die erg leuk is voor die hards, maar anderzijds ook wel wat van de magie van de film wegkaapt omdat alle stunts worden uitgelicht. Er komen stuntmensen aan het woord, en daar die waaghalzen per definitie een tikje maf zijn levert dat aardige beelden op. Vooral de daredevil die dat spectaculaire auto-ongeluk ensceneerde met 10 dubbel over de kop. Met deze stuntfeature krijgen we wel weer de hele reeks fabuleuze filmlocaties opgelepeld uit alle windstreken.

Bond Girls

Geen 007 zonder 700 girls. De mooie meiden uit Bond krijgen een dikke feature die zelfs in onderverdeeld in drie aparte gedeeltes. Smulwerk a la Playboy maar dan in bikini. De blonde babe uit Living Daylights, die indertijd aanpapte met die oersaaie, uit steen gehouwen Timothy Dalton (die gek genoeg nooit de kritiek kreeg zoals Craig) was de blonde Maryam D'Abo. 20 jaar na dato zoekt zij overal ter wereld de Bond-girls op. Van Ursula Andres uit de eerste Bondfilm Dr. No (1962) tot en met Halle Berry uit Die Another Day (2002). De dames kirren zonder uitzondering dat ze altijd Bondgirl zullen blijven en ze nooit hadden verwacht die te spelen, enzovoorts. Ursula zou nog mooier zijn als ze niet stijfgebotoxt was alsof haar gezicht in acrylaat is gedipt. Opmerkelijk is wel dat de Bondgirls tijdens de Roger Moore-periode (jaren 80/90) de minste waren qua looks. Het type secretaresse - no offense - waar we nu geen genoegen meer mee zouden nemen.