De dieren komen amper voor in Nederland. Willem heeft maar één keer een klapmutspup gezien, en dat was 25 jaar geleden.

Willem trof de pup aan na zijn dagelijkse toer op de trekker over het strand. "Eerst dacht ik een dode zeehond te zien. Maar later zag ik dat de moeder bloedde en zag ik het jong", zegt de zeehondenwachter. "De pup heeft een grijs-blauw gevlekte vacht. Hij heeft een kop als een bokser." Experts van Zeehondencentrum Pieterburen hebben beelden van de pup bekeken en bevestigd dat het om een klapmuts gaat.

De pup ligt samen met zijn moeder op de Vliehors. Dat is een groot natuurgebied dat doordeweeks niet toegankelijk is voor wandelaars, omdat een deel ervan militair oefenterrein is. De pup kan hier dus rustig opgroeien. "Hij blijft maar vijf dagen bij zijn moeder. Dan weegt het dier al 50 kilo", legt Willem uit. Daarna verlaat de moeder haar jong en staat de pup er alleen voor.

Vlak na de bevalling is de moeder nog heel beschermend. "Als je op afstand staat, is het gezellig. Maar als je te dichtbij komt, komt ze in de gevechtshouding", weet Willem.

De zeehondensoort leeft normaal gesproken in diep, koud water rondom pakijs. Bijvoorbeeld in de Noordelijke IJszee. Ze jagen vooral op vissen en inktvis en kunnen tot wel 300 kilo wegen.

Pieterburen roept mensen op om de zeehonden met rust te laten als de Vliehors weer open is voor publiek. De klapmuts staat op de rode lijst van natuurorganisatie IUCN. Dat betekent dat de zeehond een bedreigde diersoort is.