Op de buik van de dolfijn zat een grote bloeding en daaruit concludeert de onderzoeker dat het dier een "hele harde klap" heeft gehad.

"Daar heeft de dolfijn de eerste klap gehad en daarna is het dier misschien wel de scheepsschroef ingegaan", aldus IJsseldijk.

De aangespoelde dolfijn miste het staartblad. Dat moet door een scheepsschroef zijn geamputeerd, omdat de klap door de wervel heen is gegaan. Dat wijst er volgens de bioloog op dat het met "veel kracht" is gebeurd.

"We gaan er niet van uit dat de dolfijn lang met het trauma geleefd heeft. We denken slechts enkele minuten", zegt IJsseldijk, die aanneemt dat de dolfijn een aantal dagen geleden om het leven is gekomen.

De tuimelaar (dolfijnensoort) had vlak voor het overlijden nog gegeten. IJsseldijk: "Er zat een grote vis in de slokdarm en het beest had een volle maag."

De onderzoeker van de Universiteit Utrecht gaat er niet van uit dat het zeezoogdier ziek was. Microscopisch onderzoek in de hersenen en longen moeten dat nog uitwijzen. De uitslag daarvan is mogelijk pas na het weekend bekend.

De tuimelaar zwom op 2 mei de haven van Amsterdam binnen, nadat het dier drie dagen lang een zeilschip vanuit Frankrijk had gevolgd.

Een dag later lukte het SOS Dolfijn om, na eerdere tevergeefse pogingen, het dier terug naar zee te lokken. De dolfijn verbleef nog enige tijd in de haven van IJmuiden, maar werd op 5 mei weer op de Noordzee gezien.

De dolfijn werd geregeld in Franse havens gezien en had in Frankrijk de bijnaam Zafar gekregen. Het zeezoogdier leek gewend te zijn aan de aanwezigheid van mensen en vertoonde vaak speels gedrag.