Recensieoverzicht Les Misérables: Productie neemt risico's, maar cast overtuigt
De Telegraaf - vijf sterren
"De voorstelling is groots, bombastisch en best een lange zit, maar voor de musicalliefhebber dit seizoen een absolute must-see.
Nadat eerder Henk Poort en René van Kooten (nu alternate) de rol van Jean Valjean hadden vertolkt, is het nu de beurt aan Milan van Waardenburg. Vocaal is hij geweldig, maar de 29-jarige acteur weet Valjean ook fysiek overtuigend door de tijd te laten glijden. En hij is niet de enige die indruk maakt. Het (vocale) niveau van deze cast is uitzonderlijk hoog en werkelijk iedere rol, groot of klein, overtuigt. Of het nu Freek Bartels als Javert is, Michael Muyderman als Marius of Channah Hewitt als Fantine."
Het verhaal van Les Misérables
De Fransman Jean Valjean wordt tot een celstraf veroordeeld omdat hij een brood heeft gestolen. Na zijn vrijlating begint hij onder een nieuwe naam een nieuw leven als burgemeester. Javert, de politieman die hem destijds arresteerde, blijft achter Valjean aanzitten. Negen jaar later begint de revolutie in Frankrijk.
AD - vier sterren
"Van alle risico's die producenten Hans Cornelissen en Ruud de Graaf nemen met dit stuk, is de veelal jonge cast een voorname. Het pakt geweldig uit. Ook Yannick Plugers, die met de ervaren Ellen Pieters met speels plezier zorgt voor de o zo belangrijke lichtere kant in een duister verhaal, als het echtpaar Thénardier. En Channah Hewitt (Fantine) krijgt een volgepakt Carré muisstil met haar prachtige zang.
Wijlen Seth Gaaikema tekende destijds voor de Nederlandse vertaling. Het is een gemiste kans dat de makers van de opgefriste versie zich nog wel schatplichtig tonen aan Gaaikema, die hoogstwaarschijnlijk zelf nu ook met een vlottere vertaling op de proppen zou komen. Zeker tegen het einde van de voorstelling wordt wel heel erg gegoocheld met onderwerpen, persoonsvormen en andere constructies om zinnen min of meer rijmend te krijgen."
Het Parool - geeft geen sterren
"In de nieuwe versie hebben de arrangementen van de naar klassieke muziek neigende doorgecomponeerde musical een likje Leonard Bernstein gekregen en zijn de donkere natuur- en stadschilderijen van Victor Hugo op de achtergrond sfeerbepalend voor het gehele decor geworden. De barricaden, die centraal staan na de pauze, zijn op zijn zachtst gezegd indrukwekkend en de manier waarop de zelfmoord van Javert en een vlucht door het Parijse riool in beeld worden gebracht, is puntgaaf."
Theaterkrant - geeft geen sterren
"Les Misérables is uiteindelijk een musical waardoor je je moet laten overrompelen en waarover je niet te veel op metaniveau moet nadenken. Zou je dat wel doen, dan kan je gaan mijmeren over de paradox tussen het in galagewaad geklede publiek dat met witte wijn in het rode pluche zeeg om te kijken naar een stuk over in lompen gehuld plebs. Over de performance van een revolutie gericht tegen de gevestigde orde en het grootkapitaal, waarvan je anno nu in steenrijke ondernemers als Mackintosh de verpersoonlijking zou kunnen zien."
de Volkskrant - vijf sterren
"Wat opvalt aan de lange eerste akte is hoe listig die is opgebouwd: steeds weer worden nieuwe personages en locaties geïntroduceerd. Ook de vele tijdsprongen houden je alert. Personen die in de ene scène als kind te zien zijn, zijn een fractie later volwassen."
"Na een flinke portie drama rond de in de prostitutie belande Fantine, komt precies op tijd het komische nummer van de louche herbergiers Thénardier, Baas van het hele spul. Door deze waaier aan ontwikkelingen en emoties wordt de toeschouwer compleet opgenomen in deze grimmige 19de-eeuwse wereld vol sociale misstanden."
