Hij veegde met een doekje het zweet van zijn neus, onze minister voor Immigratie en Asiel. De hitte van al die camera's in de Kamer eist zijn tol. Overal mag Gerd Leers uitleggen en uitleggen dat migratie twee kanten heeft, jazeker, en dat hij nu de ene kant benadrukte maar natuurlijk ook niet die andere was vergeten, zonder de ene tekort te willen doen, want migratie mag dan wel een verrijking zijn hij heeft heus heus ook oog voor de negatieve kanten...

Op hetzelfde moment, een half camerasnoer verderop, beent Geert Wilders langs, met gemak de horde toegesnelde piranha's van zich afschuddend. Hij weet dat hij niets meer hoeft te zeggen.

Hij heeft al gezegd. Op twitter, waar hij orakelt als een Romeinse keizer. Ipse dixit, zouden mijn intellectuele vriendjes zeggen. 'CDA-onzinteksten' noemt Geert de opmerkingen van de minister. En dan trilt het Binnenhof weer kortstondig op zijn grondvesten.

De minister voor Immigratie en Asiel doet er stoer over. 'Ik twitter niet, en ik volg het ook niet,' zegt Leers tegen de radioverslaggever. Maar hij weet dat de man die net langsliep een wandelende bom is, eentje die maar op de verzendknop hoeft te drukken om de hele boel virtueel de lucht in te slingeren. Dan is het een kwestie van tijd voor Rutte wederom leerling Leers naar de strenge conrector Wilders stuurt.

En Leers kent zichzelf goed genoeg om te beseffen dat hij dan opnieuw aan het kortste eind zal trekken. En zo staat de man die als burgemeester van Maastricht brandbrieven schreef aan zijn toekomstige ik, over uitgeprocedeerde vluchtelingen die in zijn ogen veel te hardvochtig werden behandeld, er opnieuw lijdzaam bij. Zijn wenkbrauwen, van die dikke grijze borstels in de stijl van Cohen, proberen nog de moed erin te houden...

Altijd voorkomend, nooit uit zijn slof schietend, maar inwendig moet hij toch wel iets verbijten. Spottend geprezen door je vijanden, ongenadig aangevallen door je vrienden.

De minister die illegaliteit strafbaar stelt, maar er meteen bij zegt dat er geen jacht op illegalen komt. De minister die de migratie terug moet dringen, maar immigranten tegelijk een verrijking noemt. De minister die niet afgerekend wil worden op getallen, maar erkent dat het kabinet wel als doel heeft om minder mensen binnen te laten.

Leers wil het beeld over migratie kantelen, maar het enige wat hij kantelt is zijn eigen ziel. Die legt hij weg, samen met de brieven van zijn oude ik, bovenop de stapel. Afgewezen.