'Wat is het hier absurd druk', zegt medium Liesbeth tegen de 13-jarige Iris. De camera registreert niets anders dan een lege, donkere vlakte. Niemand te zien.

Maar de twee paranormaal begaafden beweren volop schimmen te zien van overledenen die het nabijgelegen kerkhof bevolken.

'En die gebruiken jou als een soort telefooncel", legt Liesbeth uit. Iris knikt begrijpend. Welkom in de bovennatuurlijke wereld van Paranormale Kinderen.

Net als andere programma's over buitenaardse zaken verdeelt ook dit SBS-programma kijkers vanaf moment één in twee kampen: gelovigen en sceptici.

Niet alleen de kijkers, trouwens. De paranormaal begaafde kinders kunnen in de regel rekenen op een goedgelovige moeder, terwijl vader doorgaans een stuk wantrouwender is. Pas als hun kind concrete en controleerbare info over een overleden opa of oom op tafel legt, gaan ook de papa's om.

Toch is de omgeving overtuigen niet het voornaamste doel van het programma. Het gaat erom dat de kinderen leren omgaan met hun gave, zo benadrukt de voice-over keer op keer. En of je nou voor dit soort zaken open staat of niet: dat kan best een nobel doen zijn. Want het is duidelijk dat de kinderen ergens onder lijden.

Spijtig alleen dat er in het verslag over hun ervaringen een hoop sensatie en suggestie kruipt. Niet alleen van medium Liesbeth zelf (die continu aan de kinderen vraagt: 'hoor /zie /voel je dat ook?'), meer nog van de samenstellers van het programma.

Kinderkamers worden gefilmd wanneer het buiten donker is. Tussendoorbeelden van spinrag moeten helpen een bepaald sfeertje te creëren. Net als een shot van een kind in de spiegeling van de ruit - naar buiten turend alsof het The Exorcist of The Omen betreft. Het programma gaat over paranormale zaken, dus moet en zal het spooky zijn ook.

Stel dat de bedoelingen van medium Liesbeth integer zijn: waarom hier dan een tv-programma over maken? Je helpt kinderen met problemen niet door een camera op ze te richten. Al sluit je elke reportage af met de zin: 'Drie weken later gaat het een stuk beter met...' en een vrolijk, op bed springend, kind.

Gelukkig heeft het programma na een überdramatische start (een 10-jarig meisje dat de moord op haar vriendinnetje heeft 'gezien') flink wat spiritueel gas teruggenomen. De laatste afleveringen gaat het over gezelliger zaken. Zoals een jongetje dat in de dierentuin kan zien of een ijsbeer zwanger is.

Of kinderen die pijntjes oppikken van anderen, zoals de 11-jarige Joey. Dat kan vrij lastig zijn bij het stoeien in de ballenbak, maar verder komt het relatief onschuldig over. Luchtig omgaan met zijn gave hoef je Joey sowieso niet te leren: in zijn kinderkamertje prijkt op de muur, tussen allerlei Ajax-prullaria, een poster van de film Ghostbusters.

Paranormale Kinderen, woensdag 20.30 uur, SBS 6