Een Vermoeden Van Licht is het tweede studioalbum van Frank Boeijen binnen een jaar tijd, nadat begin 2013 ook al Liefde & Moed verscheen. Dit album is net als Genade uit 2011 als een mooi boekwerk verpakt en bevat tien verse liedjes. Diverse kunstenaars beelden in het boek de teksten van de liedjes op hun eigen manier uit.

Dat levert bijzondere visuele vertalingen van Boeijens eigenzinnige teksten op (hoewel ook Rense Sinkgraven teksten bijdraagt), al blijft het bij de liederen van de zanger altijd het mooiste om je eigen beeld erbij te vormen. De openheid in tekst en muziek laten dat ook hier weer toe, misschien wel meer dan in recente jaren.

Zo zijn de arrangementen spaarzamer dan op voorgangers Liefde & Moed, Genade en Camera. Een Vermoeden Van Licht staat voornamelijk vol met ballades over vergankelijkheid en afscheid. "Een stervende ster, allang verdwenen voordat het licht ons bereikt", is zo’n fraaie zinsnede die deze hoofdthema’s goed illustreert.

Door de soms wat kille arrangementen en de gewichtige teksten, is Een Vermoeden Van Licht een tamelijk moeilijke plaat. Zeker stukken als Nachtlokaal en Lisabon III (De Dag Van De Dood Van De Zoon Van God) bevatten serieuze overpeinzingen en levensvragen en luisteren daardoor niet makkelijk weg. Dit is Boeijen op zijn zwaarst.

Luchtige liedjes als Afscheid Van De Schaamte en Eveline bevinden zich ook nog eens in de eerste helft, met het titelnummer als kroonjuweel, dat ergens aanvoelt als een zeer vertrouwde compositie van Frank Boeijen. Een Vermoeden Van Licht is een plaat die moet bezinken en daar kan enige tijd overheen gaan.