De in december 1915 geboren Frank Sinatra zong in 1939 zijn eerste plaatopname in met het orkest van Harry James en drie jaar later probeerde Old Blue Eyes het solo bij Bluebird Records. Het daaropvolgende jaar tekende Sinatra bij Columbia Records, dat in 1946 zijn eerste langspeler uitbracht: The Voice Of Frank Sinatra.

Zijn laatste twee albums waren Duets (1993) en Duets II (1994), die niet enkel voor een comeback in de hoogste regionen van de internationale verkooplijsten zorgden, maar de zanger van het tijdloze swingrepertoire ook introduceerden bij een jonger publiek. Daarna verschenen vergelijkbare platen van Tony Bennett en Dean Martin.

Duets en Duets II worden gebundeld tot één pakket, getiteld Duets: Twentieth Anniversary, nadat de albums ook in 2005 al aan elkaar gekoppeld werden. Los van vier bonustracks (waarvan twee nooit eerder uitgebracht) weerstaan de samenstellers de verleiding om duetten met artiesten van dit moment toe te voegen.

Producer Phil Ramone koos er destijds ook al voor om enkel vocalisten met een langere carrière uit te nodigen om met Sinatra te zingen (Jon Secada daargelaten). Twee decennia na dato klinken de duetten met Luther Vandross, Carly Simon, U2’s Bono, Anita Baker, Linda Ronstadt en Lena Horne nog steeds onweerstaanbaar.

Hoe leuk de recente swingalbums van Michael Bublé of Robbie Williams ook mogen wezen, beide eigentijdse popsterren verbleken vocaal naast de onovertroffen timing en pure daadkracht van Sinatra’s stem, waarin zijn immense charisma tot in de eeuwigheid zal doorstralen. Zelfs al zingt hij maar de helft van de liedjes zelf in.