"Why be a king when you can be a god?", rapt Eminem op zijn achtste studioalbum The Marshall Mathers LP 2. Voor een deel grijpt hij terug op zijn roemruchte verleden, hoewel het niet zomaar een voortzetting betreft.

Dertien jaar geleden verscheen Eminems derde album The Marshall Mathers LP, met daarop onder meer de hits The Real Slim Shady, The Way I Am en Stan. Er zijn wereldwijd 21 miljoen exemplaren van verkocht, hoewel de producties van rond de eeuwwisseling inmiddels wat gedateerd klinken naast hedendaagse hiphop.

Samen met producers Dr. Dre en Rick Rubin probeert Eminem voor een deel de klanken uit die periode na te bootsen in de vorm van zestien nieuwe tracks. Zo zijn So Much Better en Brainless typische voorbeelden van Dr. Dre-producties, Legacy doet wat denken aan de hit Stan en Berzerk is een eerbetoon aan oude hiphop.

Ook in de teksten refereert de 41-jarige rapper aan thema’s die in de begindagen van zijn carrière aan bod kwamen. In Bad Guy en Evil Twin keren de alter ego’s Slim Shady en Stan weer even terug. In Headlights (met vocalen van Fun.’s Nate Ruess) legt hij het bij met zijn moeder en betuigt hij zelfs spijt over zijn eerdere uitlatingen.

Afrekenen

Hoewel er ook op The Marshall Mathers LP 2 nog zeker een aantal mensen een veeg uit de pan krijgen van Eminem en er nog naar hartenlust gevloekt wordt, lijkt hij in zekere zin af te rekenen met zijn meest controversiële werk uit het verleden. Zijn vader krijgt er wel van langs in Rhyme Or Reason, een bewerking van Time Of The Season.

De woede is dus niet helemaal verdwenen en ook de humor in de verhaaltjes van Eminem is nog steeds prominent aanwezig, met name in So Far… en Love Game. En dankzij de samenwerking met Rihanna op The Monster en met Skylar Grey op Survival en Asshole zijn ook noteringen in de hitlijsten wederom gegarandeerd.