Er rukt een nieuwe generatie popmeisjes op, die de grillige scheidingslijn bewandelt tussen gelikte hitparadepop en de goedkeuring van de muziekpers. Tienerzangeres Lorde is een nieuwe ster aan het firmament.

Waar Katy Perry, Lady Gaga en Kesha direct door het grote publiek omarmd werden, richtten debuterende acts als Lana Del Rey, Lykke Li en Haim zich eerst op de al dan niet zelfbenoemde smaakmakers, alvorens ook bij het grote publiek door te breken. Overigens werkten veelal dezelfde producers met al deze zangeressen samen.

Gezien haar jeugdige leeftijd (ze wordt in november zeventien) zal de uit Nieuw-Zeeland afkomstige Ella Yelich-O’Connor alias Lorde snel vergeleken met de Britse zangeres Birdy. Vocaal is die gelijkenis beslist treffend, maar de volwassen liedjes van de brunette van Kroatische oorsprong doen meer denken aan Lana Del Rey.

Lorde maakte haar smaakvolle debuutalbum geheel samen met Joel Little, frontman van de punkband Goodnight Nurse. De twee weten een bijzondere stijl te creëren waarbij de aangenaam lijzige stem van Lorde wordt omringd door veelal spaarzame instrumentatie en droge elektronische beats. De hit Royals was een fijn voorproefje.

Laken

De overige negen nummers op Pure Heroine zijn niet direct kopietjes van dat ene leuke liedje, al zijn Tennis Court, Team, Glory And Gore, 40 Lux, White Teeth Teens en A World Alone van hetzelfde laken een pak. Het verstilde Still Sane is weliswaar opgebouwd uit dezelfde productionele trucjes, maar in zijn eenvoud wonderschoon.

Een andere uitschieter is Ribs, dat volledig leunt op vocale samples, een stuwende baslijn, zeurende synthesizers en een simpel drumpatroon. Het stijltje van de zangeres voelt op een paar liedjes wel wat formulematig aan, maar als geheel levert de jonge Lorde met Pure Heroine een debuut af met een fris en oorspronkelijk geluid.