Met de single Blurred Lines scoort de Canadees-Amerikaanse R&B-zanger Robin Thicke de grootste hit van zijn carrière, maar het gelijknamige album is lang niet zo sexy als die ene hit doet vermoeden.

Robin Thicke is alles behalve een nieuwkomer. Tien jaar geleden scoorde hij al zijn eerste hit met het op Walter Murphy’s discohit A Fifth Of Beethoven gebaseerde When I Get You Alone (vier jaar na de bewerking van rapper A+) en in de jaren daarvoor schreef hij nummers voor 3T, Michael Jackson en Christina Aguilera.

Blurred Lines is inmiddels het zesde studioalbum van de zanger en hij krijgt hierop hulp van topproducers als Pharrell Williams, Timbaland, Will.i.am en Dr. Luke. De kwaliteit en het karakter van de liedjes zijn sterk afhankelijk van degene die naast Thicke achter het mengpaneel in de opnamestudio zat.

Vooropgesteld dat het door Marvin Gaye’s Got To Give It Up beïnvloede titelstuk het beste nummer van de plaat is, laat Thicke kansen liggen om met een echt sterk album voor de dag te komen. Toch wordt de eerste helft van Blurred Lines gekenmerkt door dansbare tracks met infectieuze refreinen.

Vunzig

De Timbaland-productie Take It Easy On Me is synthetisch en formulematig, maar in zijn opzet geslaagd. Datzelfde geldt voor Will.i.ams Feel Good en het vunzige Give It 2 U met Kendrick Lamar. Ooo La La, Ain’t No Hat 4 That en Get In My Way liggen enigszins in lijn met het werk van Quincy Jones met Michael Jackson.

Naar mate de nummers vorderen, neemt het tempo af en worden de nummers aanzienlijk braver en conventioneler, waarbij het doorzichtige, op een walsritme gezette danklied The Good Life afsteekt als een lieflijk kusje op het voorhoofd naast het opwindende titulaire feestnummer waar de plaat mee opent.