Niet alleen popartiesten zoeken tegenwoordig inspiratie in vervlogen tijden, ook diverse dance-acts kijken naar het werk van hun illustere voorgangers. Zo ook het Britse Disclosure.

Wanneer je het debuutalbum Settle hoort, zou je denken dat de heren die achter Disclosure schuilgaan eind jaren tachtig al ravefeesten bezochten en tien jaar later aan de wieg hebben gestaan van het twostepgenre, maar de broers Guy en Howard Lawrence zijn pas in 1991 en 1994 geboren.

Toch putten de gebroeders Lawrence op hun debuut vooral uit typische Britse stijlen van elektronische muziek, waaronder acidhouse, drum-'n'-bass, twostep en UK garage. Daar tegenover staan eigentijdse productietechnieken en een reeks hippe vocalisten, waaronder AlunaGeorge, Eliza Doolittle, Sinead Harnett en Jessie Ware.

Het duo grijpt meteen je aandacht met het slim in elkaar geknutselde housenummer When A Fire Starts To Spread, dat stilistisch gezien voor een productie van Orbital door had kunnen gaan. De daaropvolgende nummers Latch, F For You en Defeated No More memoreren aan de hoogtijdagen van Artful Dodger, The Ones en DJ Luck.

Onweerstaanbaar

De beats zijn soms wat eenvoudig en voorspelbaar, het met samples van Lianne La Havas doorspekte Stimulation bijvoorbeeld, maar in zijn opzet zijn de nummers desondanks doeltreffend. Ook de onweerstaanbare refreintjes van White Noise, Voices, Help Me Lose My Mind en You & Me houden de aandacht erbij.

In Second Chance en Grab Her! vindt Settle zijn rustpunten, al behoren die niet tot de sterkste momenten. Dat in tegenstelling tot de tracks January met Jamie Woon en Confess To Me met Jessie Ware (en op de special edition What's In Your Head), die tot de betere nummers van Disclosure behoren. Party like it's 1999, or 1989.