De 33-jarige zangeres uit Weidum zette als eerste Friestalige teksten op fado, van origine een muziekstijl uit Portugal. In 2004 brak ze door met het album Sielesâlt, in 2006 gevolgd door haar meest succesvolle album De Maisfrou. Voor haar plaat Alter werkte Laverman met de Spaanse producer en flamencogitarist Javier Limón.

De Spaanse gitaar en marimba's zijn prominent aanwezig in het elftal nieuwe liedjes van Laverman, al zijn de nummers nog immer het beste te categoriseren als tamelijk traditionele fadomuziek. Enkel Nei Hûs, Eftereach en Balts zijn ietwat typische flamenco- en rumbanummers. Toch is de productie van Limón fris en eigentijds.

Het zuidelijke temperament en de dramatiek die een prominente rol spelen in fado, worden vakkundig door Nynke Laverman tentoongespreid in emotionele liederen als Lit Los, Tichter en Foarsizzing. Lavermans tekst van De Bruiloft, op muziek van Lhasa De Sela, is even aangrijpend als abstract.

Op tekstueel vlak verhaalt Laverman vooral over de immer herhalende levenscyclus, met de nadruk op de wedergeboorte. Nieuwe lentes, nieuwe liefdes, nieuw leven. Tegen de achtergrond van warme, sensuele Mediterraanse klanken vertolkt Laverman haar Foarjiersfers en danst ze haar Dûns Fan De Siedden.

Op één nummer verruilt Laverman de Friese taal voor de Engelse, bij de beklemmende ballade Awaiting, dat met zijn kille klanken de vreemde eend in deze zomerse bijt is. Alter heeft de potentie zelfs de meeste fanatieke rayonhoofden van de Elfstedentocht de vrieskou te laten vergeten.