De reden is simpel: Laura Mvula heeft waarschijnlijk de mooiste stem die je dit jaar gaat horen. In elk geval van een debutante, want Sing To The Moon is de eerste langspeler van de 25-jarige zangeres. Haar achtergrondverhaal klinkt als een stads sprookje; een als receptioniste werkzame koorzangeres die demo’s rondstuurde.

Beïnvloed door de Britse meidengroep Eternal, die in de jaren negentig hits scoorde met I Wanna Be The Only One en Oh Baby I…, begon Mvula met zingen, maar haar interesse heeft zich door de jaren heen aanzienlijk verbreed en verdiept. In haar rokerige stem klinken Erykah Badu, Jill Scott, Nina Simone en Dinah Washington door.

Ook als componiste, bijgestaan door producer Steve Brown, levert Mvula een indrukwekkend visitekaartje af. Mvula lijkt op dat vlak vooral beïnvloed door Stevie Wonder en Marvin Gaye, meer specifiek de albums Journey Through The Secret Life Of Plants en Let’s Get It On, met serieuze materie en complexere muzikale thema’s.

De liedjes doen soms zweterig (Make Me Lovely) en bedrukkend (Diamonds) aan, dan weer onderkoeld (Is There Anybody Out There?) of juist rustgevend (Can’t Live With The World). In nummers als She en Green Garden weerklinkt de bedrijvigheid van een mierennest, terwijl niets van dat alles afleidt van haar smeulende vocalen.

Maar zoals vrijwel iedere zangeres van dit kaliber, weet ze nog het meest te raken met kleine, breekbare nummers als Like The Morning Dew en Father, Father. Ook de tere Stevie Wonder-cover Something Out Of The Blue (op de special edition-uitgave) is wonderschoon. Laura Mvula heeft een stem van wereldklasse.