Opener Chickens In The Pen zet meteen de losse retrorocktoon van deze plaat, waarmee de voormalige snotneus van de populaire muziek nog eens bevestigt de blik inmiddels goeddeels naar de muzikale erfenis van het vaderland van de Republikein te hebben gericht.

Nummers als 3 CATT Boogie en het aansluitende Detroit, Michigan illustreren dat vooral soul zich tegenwoordig in zijn warme belangstelling mag verheugen, hoewel hij met Cucci Galore laat horen zijn puisterige rapverleden nog niet helemaal te zijn vergeten.

Bovenal drijft het album echter op het lollige geblèr over ‘wagens en wijven’ dat ooit welhaast synoniem was met rock als zodanig, totdat de tekstuele en muzikale inhoud van het genre in de loop van de zestiger jaren complexer en diffuser werd. God Save Rock ‘N’ Roll en Mr. Rock ‘N’ Roll vormen treffende odes aan die simpele oorsprong.

Een enkele keer waagt Kid Rock zich op emotioneel zwaarder terrein, bijvoorbeeld in de dik aangezette ballade The Mirror, maar daar is hij bij lange na niet zo overtuigend als in zegge Redneck Paradise, waar hij zijn eigen volkje op komische wijze bezingt.

Afgezien van dergelijke kleine missers is dit echter een behoorlijk consistent album geworden, dat aantoont dat Rock een heel degelijke groep muzikanten om zich heen verzameld heeft om zijn visie op muziek en wereld te vertolken.