De titel van het tweede album van de Nederlandse singer-songwriter Nina June straalt een soort positivisme uit die tevens de nieuwe lading liedjes van de hoogblonde zangeres uit Castricum kenmerkt.

De tweede langspeler van Nienke Paardekoper alias Nina June krijgt de titel The World Awaits mee en volgt vier jaar na het debuutalbum. Het heeft dus even geduurd voordat ze met een opvolger kwam, naar eigen zeggen omdat ze niet echt van het muziek maken kon genieten in de periode dat ze haar eerste plaatje uitbracht.

Nina June is wat geduldiger geworden en dat vertaalt zich op muzikaal vlak doormiddel van een elftal ontspannen en aangenaam in het gehoor liggende liedjes. Op The World Awaits lijkt het ook alsof ze (meer) vrede heeft gevonden met het muzikantenbestaan, met de liefde en bovenal met zichzelf.

Het merendeel van de overwegend luchtige popnummers schreef Nina June samen met Martijn Konijnenburg (ex-Leaf, Krystl) en twee liedjes maakte ze met Niels Geusenbroek (ex-Silkstone). Konijnenburg tekende eveneens voor de productie van The World Awaits, samen met Skiggy Rapz (eerder verantwoordelijk voor het debuut van Eefje de Visser).

Breekbaar

Hoewel de liedjes veelal vederlicht aanvoelen, klinken de vocalen van Nina June geregeld innemend en breekbaar. Vaak geeft dat een rauw en doorleefd randje, die vergelijkingen oproept met Margriet Eshuijs en Marianne Faitfull, maar af en toe (met name op The Cello) vraagt een liedje om een gepassioneerde uithaal, die dan jammerlijk uitblijft.

Met I Don’t Belong Here, Work Of Art en Out To Get Me levert Nina June een drietal vrolijke en erg radiovriendelijke popnummers af, maar de fraaie ballad Broken Bells is veruit het beste nummer op het album. Het liedje is het kloppende hart van The World Awaits, zelfs al bezingt Nina June juist de stilte in datzelfde hart.