Anderhalf decennium na het opbreken als band komen de rockgrootheden uit Seattle zowaar met een vers album op de proppen. Dat is op zichzelf al goed nieuws, maar mooier is nog dat King Animal de experimentele groepstraditie fraai voortzet.

Liefhebbers hebben inmiddels al kennis kunnen maken met de toepasselijk getitelde single Been Away Too Long, tevens het harde en pakkende begin van de nieuwe langspeler van Soundgarden. Het levert direct overtuigend bewijs dat het bandgeluid niet is weggeroest tijdens de lange periode van inactiviteit.

Mocht dat nummer echter misschien nog de indruk wekken dat deze plaat meer rechttoe-rechtaan is geworden dan de illustere voorgangers uit de jaren negentig, naarmate de schijf vordert wordt allengs duidelijk dat de groep zijn vreemde streken nog niet verleerd is.

Zo krijg je met A Thousand Days Before een eigenaardig Led Zeppelinesk werkstuk voorgeschoteld, lijkt Bones Of Birds bedoeld als subtiele hoofdknik naar vakbroeders Alice In Chains en bevatten Black Saturday en Worse Dreams onvoorziene passages die eenvoudige beschrijving tarten.

Faux-traditional

Via het lichtelijk melige Eyelid’s Mouth en de faux-traditional Rowing komt deze veelzijdige plaat tot een passend ongerijmde conclusie. Hoewel het album mede door de vrij compact uitgevoerde stukken minder tijd in beslag neemt dan zegge Superunknown, doet dat niet af aan de overdaad van stijlen en ideeën erop.

Het geeft de schijf een ietwat onoverzichtelijk karakter, maar dat is ook wel typerend voor het werk van Soundgarden en zeker op te vatten als een charme van de band. Oude adepten zullen dan ook niet teleurgesteld zijn.