Want dat liefde ook een vloek kan zijn, dat lijkt Mraz maar al te goed te begrijpen door zijn vierde album Love Is A Four Letter Word te noemen. Hij was niet de eerste in de popgeschiedenis die dat grootse begrip gelijkstelde aan een scheldwoord (‘a four letter word’), hoewel Mraz hier nergens echt laat blijken een getergde ziel te zijn.

Sterker nog, de gelukzaligheid straalt er op momenten van af. Niet zo gek ook, want de wollige liefdesliedjes van zijn derde album We Sing. We Dance. We Steal Things. redden zijn carrière. De sterke singles I’m Yours en Lucky (met Colbie Caillat) waren zelfs buitengewoon succesvol, dus logischerwijs gaat Mraz voor een herhaling.

I Won’t Give Up was al een mooie voorbode op zijn vierde album, maar dat is dan ook tevens het hoogtepunt van Love Is A Four Letter Word. Duet Be Honest, met zangeres Inara George, lijkt een rechtstreeks vervolg op Lucky en het door Luc Reynaud geschreven The Freedom Song laat Mraz van zijn meest swingende kant horen.

Joe Chiccarelli (die recente albums van The Strokes, Christina Perri en Young The Giant produceerde) zorgt voor een gebalanceerd geheel, waardoor het album niet louter een collectie potentiële radiohits is. Toch staan tussen de gezapige ballads door een aantal behoorlijk platte popsongs, waaronder Everything Is Sound en Living In The Moment.

Van de nonchalante houding die van de albumtitel afstraalt, blijft weinig over na een grondige tekstanalyse. Hij toont zich een zachtaardige jongen, die graag naar de problemen van zijn lief luistert (Frank D. Fixer) en stilzwijgend haar tekortkomingen accepteert (The Woman I Love). Jason Mraz weet precies wat vrouwen willen horen, zelfs als dat niet zijn muziek is.