De titel van het album kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. De meest voor de handliggende is de verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog, want laten we nou eerlijk zijn: subtiel is het niet. Ondanks de ‘in your face’-aanpak weten Salah Edin en producer Shroom toch een indrukwekkend totaalplaatje neer te zetten.

Het artwork, de songtitels, de inhoud en de producties; het concept is tot in de puntjes uitgewerkt. Het enige waar dit album enigzins teleurstelt is de kwaliteit van de mix en mastering. Op de heerlijk traditionele oldskool-opener Generaal S bekruipt je meteen het gevoel dat de productie zo af en toe de vocalen overstemt.

Vooral drukke, meer uptempo songs zoals ’t Verzet en De Ster komen daardoor niet goed uit de verf. Waar WOII wel in uitblinkt zijn de producties. De opbouw en afwerking van Shrooms beats, zoals bijvoorbeeld op Auxwitz, doet denken aan de producties van Just Blaze anno 2005-2007.

Tekstueel zijn het vooral de langzame nummers die een indruk achterlaten. Lief Dagboek is een pakkend nummer waarin Salah Edin het vergrootglas eventjes op zichzelf richt. Maar het meest imponerende nummer op WOII is Als Ik Eens Nederlander Was.

Salah Edin schetst hierin zijn ideaalbeeld van een Nederland waarin hij zich thuis zou kunnen voelen; daarbij legt hij ook meteen de vinger op de zere plek. Dat Salah Edin graag provoceert weten we nu wel; dat hij daarnaast ook verdomd goede Nederlandstalige hiphop maakt, is met WOII wederom bewezen.
 

Luister dit album op Spotify