Ryan Adams verkeert al sinds zijn debuutalbum Heartbreaker uit 2000 in een spagaat tussen de rock-‘n’-roll-antiheld en de troubadour die met zijn zielenroerselen onder zijn arm loopt. Op Heartbreaker en diens succesvolle opvolger Gold, uit 2001, waren die twee uitersten in balans. Daarna schommelde dat heen en weer, met wisselende resultaten.

De onrust lijkt uit lijf en uit zijn hoofd. Dat is tenminste wat Adams ons doet geloven op Ashes & Fire. Beïnvloed door Laura Marlings I Speak Because I Can, klinkt Adams als herboren. Dat album werd geproduceerd door Ethan Johns, die ook drie albums van Adams produceerde. Adams koos ditmaal echter Johns’ vader Glyn als producer.

Glyn Johns produceerde de eerste drie Eagles-albums en dat hoor je terug op Ashes & Fire. Het album klinkt alsof het is opgenomen begin jaren zeventig, met Neil Youngs Harvest als voornaamste inspiratiebron. Dat levert prachtige liedjes op als Dirty Rain, Come Home, Rocks en I Love You But I Don’t Really Know What To Say.

Doordrenkt van melancholie en mooie melodieën is Ashes & Fire minstens net zo sterk als de platen Heartbreaker, Gold en Cold Roses. Al slaagt Adams er hier vooral in om de luisteraar te ontroeren, met liedjes als het bitterzoete Save Me en Kindness, het ronduit lieve Invisible Riverside of het bijzonder mooi gezongen Do I Wait.

De uitgebreide en zeer gevarieerde discografie van Ryan Adams kent, behalve een aantal uitstekende albums, ook duidelijke dieptepunten. Ashes & Fire is een onbetwistbaar hoogtepunt, van de man die ons al zoveel mooie muziek schonk. Iedereen met oren aan zijn hoofd zou dit album minimaal één keer gehoord moeten hebben.
 

Luister dit album op Spotify