Niks ten nadele overigens over de kwaliteit van de remasters noch over de muziek. The Dark Side Of The Moon behoort immers tot het summum van de Westerse rockmuziek en staat qua artistieke, esthetische en culturele waarde schouder aan schouder met Sgt. Pepper’s Lonely Heart Club Band of Exhile On Main St. van de Stones.

Zelfs wanneer je niks hebt met Pink Floyd, dan nog kun je niet om klassiekers als Money, The Great Gig In The Sky en Time heen. De mutatie van psychedelische rockband naar symfonisch monster was op The Dark Side Of The Moon uit 1973 voltooid. Zowel creatief als commercieel wist Pink Floyd dit meesterwerk niet te overtreffen.

Dat Pink Floyd indertijd ook live op eenzame hoogte stond, blijkt wel uit de integrale liveuitvoering van het album die als bonus-cd geleverd wordt bij de Experience Version van The Dark Of The Moon. The Great Gig In The Sky klinkt nog goddelijker en Any Colour You Like wordt opgerekt tot ruim twee keer de oorspronkelijke speelduur.

Maar in hoeverre was het nodig om de volledige catalogus van Pink Floyd opnieuw uit te brengen in opgepoetste versies? Immers, als nieuwsgierige muziekliefhebber had je niks te klagen over de verkrijgbaarheid van de meeste albums. In het bijzonder niet over dit album, dat al in 1979 voor het eerst geremasterd werd op elpee.

Nu waren alle cd-persingen inferieur aan de in 2003 verschenen SACD-uitgave, en deze 2011-remasters zijn dat wellicht ook. Desondanks is het prettig dat het complete werk van Pink Floyd in geüpgrade geluidskwaliteit en verpakkingen verkrijgbaar is. De echte audiofiel dient echter de omvangrijke Immersion Edition aan te schaffen, met tig mixen van alle nummers.