Voor menig criticus een van de betere albums van 2010, waardoor de verwachtingen voor de opvolger hooggespannen waren. Maar Zola Jesus heeft zich niet laten verlokken tot een Stridilum III of anderszins een herhaling van stappen. Op Conatus neemt Zola Jesus een lichtelijk ander pad, dan langs gothic synthpop dat de voorgaande albums kleurde.

Twee veranderingen zijn daarin herkenbaar. Ten eerste heeft de Russisch-Amerikaanse zangeres het afgelopen jaar een ontdekkingstocht door de geluiden in haar synthesizers en drumcomputers gedaan. Daar zijn violen uitgekomen en zelfs een doedelzak (In Your Nature). Naast de nog steeds overduidelijk synthetische basis, geeft dit een natuurlijke draai aan het geheel.

Ten tweede heeft de 22-jarige Nika Roza Danilova op Conatus leren doseren. Was Stridulum II bij momenten helemaal dicht geplamuurd met geluid, op dit derde album durft Zola Jesus weg te laten.

Daardoor komt de duisternis meer op de voorgrond te liggen, zoals in het aangrijpende Shivers of in Skin. Daar lijkt Zola Jesus haast naakt achter enkel de piano zit.

Conatus is voor de oppervlakkige luisteraar vast meer van hetzelfde. De uithalen van haar stem over een luide brei van synth en industiële beats, zoals ook op The Spoils en Stridulum II. Maar wie het oor verder open zet, hoort de verfijning en ontwikkeling van een 22-jarige op het pad van een prachtcarrière.