Het meest in het oor springende verschil ten opzichte van de begindagen ligt ongetwijfeld in een stevige Europese injectie in het van oorsprong toch onmiskenbaar Amerikaanse Bay Area-thrashgeluid met stevige moderne groove.

De titel van opener I Am Hell (Sonata In C#) spreekt wat dat betreft al boekdelen, net als de atypische kerkzangintroductie trouwens. De rest van het nummer telt opvallend veel melodieuze gitaarloopjes.

Niet toevallig, zo blijkt uit de klassieke gitaarsolo in Be Still And Know, dat bovendien een sterk meezingrefrein kent. Bij afsluiter Who We Are zijn de traditionele invloeden al helemaal evident (inclusief een Manowar-frase als “into glory we will ride”, hoewel “divided we will stand” dan weer niet snel in een lied van die krachtpatserbende zou opduiken).

Het klinkt misschien allemaal niet bijzonder verleidelijk en het kinderkoortje waarmee het slotstuk start zal voor sommigen ook even slikken zijn (hoewel Savatage dat al eerder flikte). Vergis je echter niet: Machine Head anno 2011 heeft nog niets aan kracht aangeboet en ratelt er regelmatig fiks op los.

De zeven complexe en diverse, maar ook pakkende nummers op dit album zullen vast niet dezelfde collectieve impact hebben als het debuut van zeventien jaar geleden. Neemt niet weg dat ze een boeiende toevoeging vormen aan de bandcatalogus.
 

Machine Head staat op 28 november in het Klokgebouw, Eindhoven.