Maar waarom was 1 eigenlijk zo succesvol? Het album arriveerde tamelijk laat in het cd-tijdperk, in november 2000, toen alle Beatles-albums al lang verkrijgbaar waren op het medium. De enige beschikbaarheid van de catalogus van The Beatles op internet was via Napster; iTunes Music Store werd pas tweeënhalf jaar later geïntroduceerd.

Bovendien verschenen de veel completere verzamelalbums 1962-1966 en 1967-1970 al in 1993 op compact disc. Maar een echt handzame verzamelaar met enkel de grootste hits van The Beatles was er nog niet. In feite was 1 de cd-variant van de lp 20 Greatest Hits uit 1982, met de inclusie van George Harrisons Something.

Nadat in 2009 de complete catalogus van The Beatles werd geremasterd, kwamen 1962-1966 en 1967-1970 een jaar later opnieuw uit. En nu dus ook 1. Het voornaamste verschil zit ‘m in de verpakking; de jewelcase is vervangen door een mooiere digipack. Ook zijn de 2009-remasters gebruikt, in plaats van die uit 2000.

Het is lastig om binnen de duur van één schijfje een representatief overzicht te geven van een rijk oeuvre als dat van The Beatles. Op 1 lukt dat daarentegen prima; in chronologische volgorde, vanaf de doorbraakhits in Mersey Beat-stijl tot de door Phil Spector geproduceerde zwanenzang Let It Be en The Long And Winding Road.

Hoewel deze re-release past bij het karakter van de eerdere heruitgaves, is zijn functie wat onduidelijk. De versie van elf jaar geleden was immers niet echt aan een update toe. Het wachten nu is op remasters van The Beatles’ Christmas Album, Live At The BBC, Rarities, The Beatles At The Hollywood Bowl en de Anthology-reeks.