In basis is het concept van McCartney en McCartney II dan ook hetzelfde. Beide albums zijn in zijn geheel opgenomen door Paul McCartney zelf, toen hij pauze nam van The Beatles, respectievelijk Wings. In alle twee de gevallen zou dat achteraf definitief blijken (bij The Beatles wist hij dat zelf al, maar de rest van de wereld nog niet).

Het grootste verschil is het muzikale klimaat waarin de albums gemaakt werden. Toen McCartney verscheen, had nog niemand gehoord van Queen, Eagles of ABBA. McCartney II verscheen te midden van een tijdperk dat gekenmerkt werd door funk, new wave, punk en disco. Dat laat zijn sporen na op dit album.

Dit is met name aantoonbaar op disconummer Coming Up (dat een jaar eerder al live werd uitgevoerd door Wings) en het feit dat er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van synthesizers op Temporary Secretary en de instrumentale nummers Front Parlour en Frozen Jap (de muzikale basis voor Aneka’s latere hit Japanese Boy).

Waar de heruitgave van McCartney weinig extra’s biedt, bevat McCartney II een schat aan bonusmateriaal. Zo staat op de dvd bijna een uur aan videofragmenten uit de periode 1979-1980 en de nummers op de bonus-cd kunnen zich makkelijk meten met de oorspronkelijke inhoud van dit album.

Zo kan het ruim tien minuten durende Secret Friend (B-kant op de maxi-single Temporary Secretary) gezien worden als een verre voorloper van wat Primal Scream tien jaar later deed. Voor de lange versies van zeven andere nummers (waaronder Coming Up en Wonderful Christmastime) moet echter de boekuitgave van McCartney II worden aangeschaft.