Een speeldoos, waarbij het openen een manke ballerina stotterend omhoog klapt, het veermechanisme mankeert. De gratie is er uit, de souplesse is verdwenen. Dat zijn de onheilspellende en duistere tonen waar Amatorski – ogenschijnlijk liefelijk – de debuut-cd mee opent.

Op weg de belofte van de verrassende EP Same Stars We Shared Here in te lossen. Met de liefelijkheid is het wel afgelopen als Soldier – de eerste single – de eerste bastoon tegen het trommelvlies gooit.

De dreiging echter blijft hangen, in een wereld waar triphop en lo-fi elkaar ontmoeten. Een kaalgeslagen landschap, alsof Soldier in de woeste en verwoeste landerijen rond Verdun ligt, ergens halverwege 1915. Ingetogen, om de dreiging te vergroten. Ontkleed, maar nog steeds voldoende gesluierd om spanning te creëren.

Niet over de hele plaat klinkt Amatorski even donker, maar wel overal even kaal. Ontdaan van alles dat niet noodzakelijk is, ingepakt in een lichte sepia ruis. IJskoude gitaren over droge beats met daar over - eigenlijk vaker daar onder – de onderkoelde stem van frontvrouw Inne Eysermans.

Bedwelmend

Zingend alsof het moet, altijd ingehouden, haast verveeld, wurmt zij zich in de bloedbaan om vanuit daar het hart te vertragen. Met slechts acht nummers in onder minder minder dan veertig minuten houdt Amatorski het aan de korte kant. Zeker als je bedenkt dat daar ook zo’n vijf minuten aan overbodige stilte in zitten om de ‘hidden track’ te verhullen.

Maar de bedwelmende 35 minuten die overblijven overtreffen het liefelijke Same Stars We Shared Here, zelfs de bescheidde hit Come Home (van de Spa-reclame). Een cd die riekt naar bijzondere vondsten op de zolder van je opa. Zoals dat ene gemarkeerde speeldoosje. Kapot, maar intrigerend.