Daar is dan eindelijk het langverwachte debuutalbum van Krach, één van de meest interessante Nederlandse bands van dit moment. Met zijn verfrissende mix van elektronische muziek en stonerrock verbluft Krach niet alleen live, maar ook op plaat.

Op Noorderslag sloot Krach af. Hoewel niet iedereen op dat late tijdstip zijn hoofd nog bij de aldaar spelende bands had, leverde Krach een uitstekende set af met een goed doordachte act en puntige, dansbare liedjes.

Het titelloze debuutalbum bezit diezelfde energie die Krach op het podium zo kenmerkt. Dat talent wordt onderstreept door Torre Florim van De Staat, die samen met de band de pre-productie voor het album verzorgde.

De verdere productie is gedaan door Koen-Willem Toering, zanger van Woost. Voldoende vakgenoten dus die reeds een helpende hand boden aan Krach. Met het debuutalbum zal Krach ook andere muziekliefhebbers over de streep trekken.

Stempel

De twee radiohitjes And So I Do A Little Dance en Do The Wave Now geven al direct de richting aan. Krach is stoer en mannelijk, maar toch ook dansbaar en frivool. De stempel die Torre Florim op het eindproduct drukt is direct herkenbaar, maar nergens een herhalingsoefening.

Pointing is rock 2.0. Pulserend, snerpend en achteloos. Even wordt de spanningsboog doorbroken op Cause I Like It Here, dat rustig van start gaat. Toch wordt er in het refrein uitgepakt met zware gitaarriffs, slagwerk en knetterende elektronica.

Eindbestemming

Met een stationair draaiende motor bereikt Krach zijn eindbestemming op Although It Hurts. Alsmaar rechtdoor, zonder onnodige wendingen en zonder achterom kijken. Zo ook op Medicine Man, waarop Krach heel even de voet van het pedaal haalt, alvorens deze weer diep in te trappen.

Toch is het niet enkel brute Krach dat het debuutalbum ten toon spreidt. Beach Boys-achtige koortjes en teder galmend gitaargepingel leiden het nummer Hunger in, alvorens deze alsnog tot een knallend einde te brengen.

Genadeloos

Grauwe krautrock, broeierige new wave en een op hol geslagen sampler zijn de uitgangspunten voor Almost Cut My Beard en het erg gave Musictool. Transformer is een gruizige dancetrack met vervomde gitaren, die naadloos overgaat in de genadeloze afsluiter Movement.

Krach is zo’n band die nu nog in relatieve onbekendheid vertoeft, maar na het komende festivalseizoen zullen honderdduizenden mensen gedanst en gefeest hebben op deze party-soundtrack van 2011.