Debuutalbum Alas, I Cannot Swim werd reeds positief ontvangen door liefhebbers van het genre.

Eén daarvan is producer Ethan Johns (Ryan Adams, Kings Of Leon, Crowded House), die de productie van het tweede album I Speak Because I Can op zich nam. Andere Britse artiesten ontdekte haar al eerder.

Zo is ze te horen op nummers van onder andere The Rakes, Mystery Jets en Noah and The Whale. Ook Jools Holland is een liefhebber van Marling. Wie het zoveelste meisje met akoestische gitaar verwacht, zal aangenaam verrast worden tijdens het beluisteren van het indrukwekkende I Speak Because I Can.

Voor een meisje van slechts twintig lentes jong, klinkt dit tweede album opvallend volwassen. De productie van Johns draagt daar mede aan bij, want het genre folk wordt behoorlijk uitgediept.

Marling kiest voor een geluid dat globaal te plaatsen is tussen Jackson Browne, Mumford & Sons, Johnny Cash, Turin Brakes en Simon & Garfunkel. Met de kanttekening dat dit allemaal mannen zijn.

Toch heeft Marling vooral goed geluisterd naar de belangrijke vrouwen uit deze hoek; Emmylou Harris, Joan Baez, Tracey Chapman, de zusjes McGarrigle, kd Lang en de eerder genoemde Mitchell. De zachte vocalen doen soms wat denken aan Janis Ian, Jane Siberry of Suzanne Vega. Het vrouw-zijn vormt tevens een belangrijke thematiek op I Speak Because I Can. De liedjes bieden een hartverwarmende, maar soms ook eenzame kijk in het leven van de Engelse zangeres. Zo zingt ze cynisch; "forgive me, I am only a maid".

Marling toont dat er binnen de kaders van dit genre veel variëteit te bieden is. Zo put ze uit haar eigen Keltische wortels, met meer traditionele ballades, terwijl andere liedjes naadloos aansluiten bij die van hippe folkbands.

Gecombineerd met opwindende arrangementen, een betoverende stem en prachtliedjes als Darkness Descends, Rambling Man en Alpha Shallows levert Laura Marling een album af dat iedere liefhebber van folkmeisjes in de kast moet hebben staan. Zelfs als dat enkel Norah Jones en KT Tunstall zijn.

9/10