Camera is de eerste volledige soloplaat van Boeijen sinds het dubbelalbum As uit 2006 (Fim Do Mondo uit 2007 bestaat uit slechts één lang nummer). Door middel van tien nieuwe liedjes laat de zanger uit Nijmegen horen hoe hij momenteel in het leven staat.

We leerden Frank Boeijen kennen middels Nederlandstalige synthpop en later door in jazz gewortelde akoestische ballades. Toch is ook het rockgeluid iets dat hem goed afgaat.

Niet dat deze plaat volstaat met rocknummers. Kenmerkende rustige nummers als Het Huis Van Hans, De Onderkant Van De Hemel en Ho Chi Minh Park herinneren je eraan dat het gaat om Frank Boeijen, terwijl hij nergens vervalt in muzikale of tekstuele clichés.

Met sterke nummers als Alles Wat Ik Had, Vergeving en het Springsteeneske Op Een Dag kan Boeijen makkelijk naar airplay concurreren met Nederlandstalige bands als Bløf en IOS.

Na samenwerkingen met onder andere Henk Hofstede, Henny Vrienten en Stef Bos, vertrouwt Boeijen weer volledig op zijn eigen kunnen. Dat levert een handvol hele sterke songs op.

Boeijen nam de productie van Camera op zich en zet een prettig en eigentijds bandgeluid neer. Het voelt aan als een zonnige herfstdag; behaaglijk, ondanks af en toe een kil briesje.

Frank Boeijen heeft nog altijd een hekel aan verjaardagsfeesten, vooral die van zichzelf. Dat blijkt uit de tekst van Morgen Is Het Dinsdag, waarin hij refereert aan de debuutsingle van Frank Boeijen Groep.

Het lijkt echter alsof Boeijen het ouder worden geaccepteerd heeft, of het in ieder geval voor lief neemt. Op Camera klinkt hij content met zichzelf en zijn directe omgeving. Dit album is een nieuwe creatieve piek in zijn lange carrière.

8/10