Volgens Erdogan is de de lhbtiq+-gemeenschap een "virus" en "pervers". Mensen die er deel van uitmaken worden door de president bovendien omschreven als "ketters" en als "afvalligen". Wat Erdogan en zijn politieke partners betreft, vormt de lhbtiq+-gemeenschap een bedreiging voor het traditionele gezin en daarmee voor Turkije.

De grote oppositiepartijen worden door de president weggezet als "lhbtiq+" en daarmee anti-Turks, bleek afgelopen week tijdens een campagnespeech.

"Jongeren: keer je niet af van het huwelijk", zei Erdogan. "Luister niet naar die lhbtiq+'en. De CHP bestaat uit lhbtiq+'en, de IYI-partij bestaat uit lhbtiq+'en, de HDP bestaat uit lhbtiq+'en. Met de hulp van Allah staat onze alliantie pal voor het heilige huwelijkse verbond."

Met zijn kritiek op de lhbtiq+-gemeenschap lijkt Erdogan de cultuurstrijd opnieuw te willen aanwakkeren als onderdeel van zijn campagne. Dat doet hij elke verkiezingsronde, maar niet eerder ging dat zo duidelijk over de rug van een bepaalde groep mensen.

Erdogan heeft daar twee belangrijke reden voor. Allereerst is er de afbrokkelende steun voor Erdogan en zijn partij, de AKP. Daarom is de samenwerking gezocht met twee kleine maar extreme partijen: de YRP en de HÜDA PAR. Die willen onder meer de wet voor de bescherming van vrouwen aanpassen en lhbtiq+-verenigingen verbieden. Met zijn woorden lijkt Erdogan deze partijen en hun aanhang tegemoet te willen komen.

Daarnaast staat Erdogan met nog twee weken te gaan achter in de peilingen. Zijn gebruikelijke strategie lijkt niet het gewenste effect te hebben. Zoals eerder geschreven wil de president worden gezien als iemand die dingen voor elkaar krijgt. Daarom wil hij vrijwel elke dag wel een nieuw gebouw openen of aanwezig zijn bij de start van een nieuw project. Dat sommige van die projecten lang niet altijd af zijn, doet er niet toe.

Ook komt hij tijdens zijn campagne met een enorm pakket aan economische steunmaatregelen. Volgens Erdogan heeft Turkije geen last van hoge inflatie, maar toch zijn recentelijk de pensioenen en het minimumloon verhoogd. Daarnaast werd de huurtoeslag opgeschroefd en krijgen Turken korting op hun gasrekening.

Afgelopen maandag kwamen daar belastingvoordelen bij de aankoop van nieuwe bedrijfswagens en goedkope leningen voor de Turkse elektrische auto TOGG bij. Dat alles heeft er nog niet voor gezorgd dat Erdogan nu op extra stemmen kan rekenen in de peilingen.

Met zijn woorden over de lhbtiq+-gemeenschap is Erdogan in de ruim twintig jaar dat hij aan de macht is precies 180 graden gedraaid. In 2002 zei hij in gesprek met studenten dat mensen uit de lhbtiq+-gemeenschap voor de wet gelijk moeten zijn en dezelfde rechten en vrijheden moeten hebben. "Als je op televisie ziet hoe zij soms behandeld worden, dat is onmenselijk."

Tussen 2002 en 2010 waren Erdogan - toen nog premier - en zijn AKP hervormers. Dat was goed nieuws voor achtergestelde groepen. Niet alleen voor de Koerden, maar ook voor bijvoorbeeld de lhbtiq+-gemeenschap. Verenigingen werden actiever en zichtbaarder.

Ook werden de eerste Pride-bijeenkomsten georganiseerd. Op het hoogtepunt in 2014 waren naar schatting ruim 100.000 mensen op de been in Istanboel. Het jaar erna werd de Pride neergeslagen door de politie en sinds 2016 is het evenement helemaal verboden. Het zou de openbare orde verstoren. Nog elk jaar proberen groepen ondanks massale politie-inzet samen te komen voor Pride.

Waar er eerst vooruitgang was dankzij Erdogan, zijn er nu lichtpuntjes ondanks Erdogan. Zo heeft de Turkse arbeiderspartij TIP met Zeynep Esmeray Özadikti, Talya Aydin en Niler Albayrak drie lhbtiq+-kandidaten op de lijst. Özadikti is een transgender vrouw die kans maakt de eerste Turkse trans parlementariër te worden.

"De lhbtiq+-gemeenschap moet in het parlement vertegenwoordigd zijn. De bevolking moet niet alleen over de gemeenschap horen van Erdogan", zegt een TIP-woordvoerder in een reactie tegen NU.nl.

"Erdogan en zijn regering zijn zich steeds vijandiger tegenover de lhbtiq+-gemeenschap gaan gedragen. Discriminatie en geweld tegen de gemeenschap zijn onacceptabel en vormen een bedreiging voor de Turkse maatschappij als geheel. Het is de verantwoordelijkheid van iedereen om tolerantie en respect te promoten. De staat moet optreden tegen discriminatie."